ροή ειδήσεων

"Πέρασα τον δικό μου Γολγοθά και τώρα ζω το θαύμα"

Φωτεινό παράδειγμα γενναιοψυχίας, ανθρωπισμού και αγάπης οι γονείς του Ορέστη...

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

«Πέρασα τον δικό μου Γολγοθά και τώρα ζω το θαύμα» δηλώνει ο 19χρονος Παναγιώτης Σταματίου, ο οποίος πριν από μερικές ημέρες υποβλήθηκε με επιτυχία σε μεταμόσχευση καρδιάς. «Αν δεν έπαιρνα το μόσχευμα, ίσως σήμερα να μη ζούσα. Αυτή είναι η αλήθεια. Ζω χάρη σε ένα άλλο παιδί» λέει με εμφανή συγκίνηση ο Παναγιώτης.

Η περιπέτεια του νεαρού από την Αλόννησο ξεκίνησε πριν από περίπου οκτώ χρόνια. Ηταν μόλις έντεκα χρόνων όταν οι γιατροί διέγνωσαν καρδιακή ανεπάρκεια. Οπως μας εξηγεί, η κατάστασή του μέρα με τη μέρα χειροτέρευε, ώσπου οι γιατροί έκριναν ότι αρχικά θα έπρεπε να τοποθετηθεί απινειδωτής στην καρδιά του, στη συνέχεια κρίθηκε απαραίτητη η επέμβαση τεχνητής καρδιάς, ενώ πριν από δύο χρόνια μπήκε στη λίστα αναμονής για το μόσχευμα.

Στο πλευρό του όλα αυτά τα χρόνια στέκεται σαν βράχος η μητέρα του Ντίνα Καλογιάννη, η οποία ακόμη δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει πως το παιδί της θα ζει πλέον χωρίς να υποστηρίζεται η καρδιά του από κάποιο μηχάνημα. «Οταν οι γιατροί μας είπαν πως μπήκαμε στη λίστα για μόσχευμα, κατάλαβα ότι το παιδί μου μπορεί και να έχανε τη μάχη» λέει συγκινημένη.

«Τώρα το περιμένω να γυρίσει σπίτι για να ανοίξει μια νέα, χαρούμενη σελίδα στη ζωή του. Θα ήθελα να ευχαριστήσω μέσα από την ψυχή μου τους γονείς του παιδιού που χάρισε την καρδιά του στον γιο μου. Χάρη σε αυτό το δικό μου παιδί αναστήθηκε» δηλώνει με δάκρυα χαράς αλλά και ευγνωμοσύνης η κ. Ντίνα Καλογιάννη και περιγράφει πώς ήταν η ζωή της πριν το παιδί της υποβληθεί σε μεταμόσχευση καρδιάς. «Τρεις φορές ο Παναγιώτης έφτασε στο χείλος του θανάτου. Καθημερινά ζούσα με το άγχος μήπως ακουστεί το… μπιπ από το μηχάνημα και σταματήσει η καρδούλα του να χτυπά. Ποτέ δεν ήξερα τι θα ξημέρωνε και δεν περνούσε λεπτό που να μην προσεύχομαι στηην Παναγία».

Η κ. Ντίνα και ο Παναγιώτης ζούνε στην Αθήνα τα τελευταία δύο χρόνια: «Ηρθαμε όταν οι γιατροί έκριναν απαραίτητη τη μεταμόσχευση. Αφήσαμε τη ζωή μας στο νησί και έκτοτε μπαινοβγαίνουμε στο νοσοκομείο. Δυόμισι χρόνια περιμέναμε στη λίστα. Ο Παναγιώτης γράφτηκε στο σχολείο στην Αθήνα, αλλά εξ αιτίας της κατάστασής του δεν μπόρεσε να το τελειώσει. Ελπίζουμε από την καινούργια χρονιά να γίνει και αυτό».

Η ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Λίγες ώρες πριν από την Ανάσταση του Χριστού, η ίδια και ο γιος της ζούνε το θαύμα και τη δική τους ανάσταση. «Οταν με το καλό βγω από το νοσοκομείο, θέλω να κάνω πράγματα που δεν έκανα στην παιδική μου ηλικία. Θα βγαίνω βόλτα με τους φίλους μου, θα αθλούμαι, θα φροντίζω να μη στενοχωρώ τη μητέρα μου και θα τελειώσω το σχολείο για να περάσω στη σχολή που αγαπώ» λέει ο Παναγιώτης, ο οποίος λατρεύει τα παιδιά και, όπως μας λέει, ονειρεύεται να γίνει νηπιαγωγός.

«Είναι το όνειρό μου. Το ήθελα πάντα, αλλά δεν ήξερα αν θα μπορούσα να τα καταφέρω. Από εδώ και στο εξής έχω όλον τον χρόνο μπροστά μου. Πρώτα όμως θέλω να σκεφτώ σοβαρά το δώρο που μου χαρίστηκε. Αυτό το θαύμα δεν συμβαίνει κάθε μέρα. Ζω με την καρδιά ενός άλλου παιδιού και είμαι υποχρεωμένος να την προσέχω όσο μπορώ. Γι’ αυτό θα ακολουθώ μια υγιεινή ζωή, χωρίς υπερβολές».

Οσο για το πώς κατάφερε να αντέξει στην περιπέτεια που του επέβαλε η ζωή, ο Παναγιώτης λέει: «Αποφάσισα πως δεν έπρεπε να κλειστώ μέσα στο σπίτι. Επρεπε να μάθω να ζω με το πρόβλημά μου και να κάνω υπομονή. Είχα πίστη και σκεφτόμουν αισιόδοξα. Ακόμη και όταν με είχαν καλέσει την πρώτη φορά και μετά μου είπαν πως τελικά το μόσχευμα θα το πάρει κάποιος άλλος δεν έχασα την πίστη μου για ζωή.

Οι επόμενοι τρεις μήνες θα είναι καθοριστικοί για εμένα, αλλά θέλω να είμαι χαμογελαστός και αισιόδοξος. Δεν αξίζει να φορτίζω τη νέα μου καρδιά με άγχος» τονίζει ο 19χρονος, στέλνοντας ένα μήνυμα σε όσα παιδιά περιμένουν στα δωμάτια των νοσοκομείων ένα μόσχευμα που θα αλλάξει τη ζωή τους.

«Αυτήν τη στιγμή στο Ωνάσειο νοσηλευόμαστε είκοσι πέντε παιδιά. Δύο από αυτά είναι μόλις δεκαέξι ετών, ενώ δύο από εμάς υποβληθήκαμε σε επέμβαση με επιτυχία. Τα άλλα είναι ακόμη στη λίστα και περιμένουν. Εχουμε γίνει φίλοι. Ολον αυτόν τον καιρό μοιραζόμασταν τις αγωνίες μας, τις χαρές, τις λύπες και τις εμπειρίες μας. Μπορούσαμε να καταλάβουμε ο ένας την ψυχολογία του άλλου. Θέλω να τους πω να έχουν πίστη και να παραμένουν αισιόδοξοι».

Ο Γιώργος περιμένει το δικό του θαύμα

Στην ίδια λίστα που ήταν ο Παναγιώτης βρίσκεται και ο 16χρονος Γιώργος Ζαχαράκης. Είναι ένα από τα παιδιά της παρέας στο Ωνάσειο και πολύ καλός φίλος του Παναγιώτη. «Χαίρομαι πολύ για τον φίλο μου και κάθε βράδυ προσεύχομαι να βρεθεί και για εμένα το κατάλληλο μόσχευμα, για να μπορέσω να συνεχίσω τη ζωή μου κανονικά, χωρίς μηχάνημα» λέει στην «Εspresso της Κυριακής» και συνεχίζει: «Περιμένω εδώ και έναν χρόνο για την κατάλληλη καρδιά. Με τον Παναγιώτη μοιραζόμασταν τις ίδιες αγωνίες. Οταν δεν ήμασταν στο νοσοκομείο, κάναμε παρέα και έξω. Πηγαίναμε σινεμά, βόλτες. Είμαστε καλοί φίλοι και βλέποντας πως τελικά βρέθηκε γι’ αυτόν μόσχευμα παίρνω δύναμη και συνεχίζω να ελπίζω και να πιστεύω».

Espressonews.gr

Σχόλια

όλα τα νέα στο email σας

Get new posts by email:
παράπονα Ρόδου

επικοινωνήστε

δώσε δύναμη στη φωνή σου,
κάνε τα παράπονα στον δήμαρχο,
κατήγγειλε ότι βλάπτει την κοινωνία,
διέδωσε τις πιο σημαντικές ειδήσεις,
μοιράσου χρήσιμες συμβουλές,
στείλε μας το δικό σου άρθρο
και δημοσίευσε ότι θέλεις
στο paraponarodou@gmail.com
ή συμπλήρωσε την φόρμα

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *