Οι 100 πλουσιότεροι που θα μπορούσαν να δώσουν ένα τέλος στην παγκόσμια φτώχεια, για πάνω από 4 φορές
Η Oxfam είναι μια διεθνής συνομοσπονδία από 17 οργανώσεις που εργάζονται σε περίπου 90 χώρες σε όλο τον κόσμο για να βρουν λύσεις για τη φτώχεια και τη συναφή αδικία...
Ο απώτερος στόχος της Oxfam είναι να μπορέσουν οι άνθρωποι να ασκήσουν τα δικαιώματά τους και να διαχειρίζονται τη δική τους ζωή.
Η Oxfam, λοιπόν αποκάλυψε ότι οι 100 πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο κέρδισαν το εντυπωσιακό ποσό των 240 δισεκατομμυρίων δολαρίων μέσα στο 2012˙ αρκετά χρήματα για να καταπολεμήσουμε την ακραία φτώχεια σε όλο τον κόσμο πάνω από τέσσερις φορές, προσθέτοντας ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση εμπλουτίζει περαιτέρω τους σούπερ-πλούσιους.
Το πλουσιότερο 1 τοις εκατό (δηλαδή, οι πλουσιότεροι άνθρωποι, που συνιστούν το 1 τοις εκατό) έχει αυξήσει το εισόδημά του κατά 60 τοις εκατό κατά τα τελευταία 20 χρόνια με την οικονομική κρίση να επιταχύνει αντί να επιβραδύνει τη διαδικασία, ενώ τα κέρδη από το κορυφαίο 0,01 τοις εκατό (δηλαδή, οι πάμπλουτοι άνθρωποι, που συνιστούν το 0,01 τοις εκατό) έχει δει ακόμα μεγαλύτερη ανάπτυξη,αποκάλυψε μια νέα έκθεση της Oxfam, αυτού του κορυφαίου διεθνή φιλανθρωπικού οργανισμού.
Για παράδειγμα, στην αγορά αγαθών πολυτελείας παρατηρείται διψήφιος ρυθμός ανάπτυξης κάθε χρόνο. Και αυτό συμβαίνει από την στιγμή που χτύπησε η κρίση, ανέφερε η έκθεση.
Και ενώ οι 100 πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου κέρδισαν 240 δισεκατομμύρια δολάρια το περασμένο έτος, οι άνθρωποι που βρίσκονται σε «ακραία φτώχεια» ζούσαν με λιγότερο από 1,25 δολάρια την ημέρα.
Η νέα έκθεση της Oxfam: «Το κόστος της ανισότητας: Πώς ο πλούτος και το ακραίο εισόδημα μας βλάπτει Όλους», υποστηρίζει ότι η υπερβολική συγκέντρωση του πλούτου, στην πραγματικότητα, εμποδίζει την ικανότητα του κόσμου να μειώσει τη φτώχεια.
Η έκθεση υποστηρίζει ότι ο ακραίος πλούτος είναι ανήθικος, οικονομικά αναποτελεσματικός, πολιτικά διαβρωτικός, κοινωνικά διχαστικός και καταστροφικός για το περιβάλλον.
Προτείνεται, μάλιστα στους ηγέτες του κόσμου, μια νέα παγκόσμια συμφωνία για τη μείωση της ακραίας φτώχειας σε επίπεδα της δεκαετίας του 1990 με τους εξής 5 τρόπους:
- Το κλείσιμο των φορολογικών παραδείσων, δίνοντας/ παραχωρώντας τα 189 δισεκατομμύρια δολάρια σε πρόσθετα φορολογικά έσοδα.
- Αντιστρέφοντας οπισθοδρομικές μορφές της φορολογίας
- Την καθιέρωση παγκόσμιου ελάχιστου φορολογικού συντελεστή.
- Αύξηση των μισθών ανάλογη με την απόδοση του κεφαλαίου.
- Αύξηση των επενδύσεων σε δωρεάν δημόσιες υπηρεσίες.
Το πρόβλημα είναι παγκόσμιο δήλωσε η Oxfam.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο η ανισότητα επιστρέφει με ραγδαίους ρυθμούς σε επίπεδα που δεν έχουμε δει από την εποχή του Καρόλου Ντίκενς.
Στην Κίνα τα επίπεδα των κινεζικών ανισοτήτων είναι τώρα παρόμοια με εκείνα στη Νότια Αφρική, η οποία είναι πλέον η χώρα με τη μεγαλύτερη ανισότητα στον πλανήτη˙ και μιλάμε για ανισότητα πολύ χειρότερη και από την εποχή του ρατσιστικού διαχωρισμού.
Στις ΗΠΑ, το μερίδιο του πλουσιότερου 1 τοις εκατό του εισοδήματος έχει διπλασιαστεί από το 1980, από 10 έως 20 τοις εκατό, σύμφωνα με την ίδια έκθεση. Για την κορυφή του πλούτου που συνιστά το 0,01 τοις εκατό, το μερίδιό τους στο εθνικό εισόδημα τετραπλασιάστηκε, φθάνοντας σε επίπεδα που δεν έχουμε ξαναδεί.
Δεν μπορούμε πλέον να προσποιούμαστε ότι η δημιουργία πλούτου για λίγους, αναπόφευκτα θα ωφελήσει τους πολλούς˙ είθισται να ισχύει το αντίθετο δήλωσε ο Τζέρεμι Χομπς, ο εκτελεστικός διευθυντής της Oxfam.
Ο Hobbs εξήγησε ότι η συγκέντρωση του πλούτου στα χέρια των λίγων, ελαχιστοποιεί την οικονομική δραστηριότητα, γεγονός που καθιστά πιο δύσκολο για τους άλλους να συμμετάσχουν:
Από τους φορολογικούς παραδείσους, στην αδύναμη εργατική νομοθεσία και πάντα οι πλουσιότεροι να επωφελούνται από ένα παγκόσμιο οικονομικό σύστημα το οποίο είναι στημένο υπέρ τους.
Η έκθεση τονίζει ότι ακόμη και η πολιτική έχει καταντήσει να ελέγχεται από τους δισεκατομμυριούχους˙ κάτι που αναπόφευκτα οδηγεί σε πολιτικές που ωφελούν “τους πλουσιότερους -παρότι είναι οι λιγότεροι- και όχι την φτωχή πλειοψηφία, ακόμα και σε δημοκρατίες.”
Είναι καιρός οι ηγέτες μας να μεταρρυθμίσουν το σύστημα, έτσι ώστε να λειτουργεί προς όφελος του συνόλου της ανθρωπότητας και όχι υπέρ μιας παγκόσμιας ελίτ αναφέρει η έκθεση.
Κλείνοντας, δεν θα αναρωτηθώ πού τα βρήκαν κάποιοι τα 240 δισεκατομμύρια δολάρια!
Δεν θα αναρωτηθώ ούτε και με ποιους έντιμους τρόπους τα απέκτησαν!
Δε γίνεται, όμως, να μην αναρωτηθώ:
Ποιος χρειάζεται πραγματικά ένα δισεκατομμύριο δολάρια; Ή ακόμα και μισό δισεκατομμύριο;
Ή ακόμα και 100 εκατομμύρια;
Parapona-Rodou
Ο απώτερος στόχος της Oxfam είναι να μπορέσουν οι άνθρωποι να ασκήσουν τα δικαιώματά τους και να διαχειρίζονται τη δική τους ζωή.
Η Oxfam, λοιπόν αποκάλυψε ότι οι 100 πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο κέρδισαν το εντυπωσιακό ποσό των 240 δισεκατομμυρίων δολαρίων μέσα στο 2012˙ αρκετά χρήματα για να καταπολεμήσουμε την ακραία φτώχεια σε όλο τον κόσμο πάνω από τέσσερις φορές, προσθέτοντας ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση εμπλουτίζει περαιτέρω τους σούπερ-πλούσιους.
Το πλουσιότερο 1 τοις εκατό (δηλαδή, οι πλουσιότεροι άνθρωποι, που συνιστούν το 1 τοις εκατό) έχει αυξήσει το εισόδημά του κατά 60 τοις εκατό κατά τα τελευταία 20 χρόνια με την οικονομική κρίση να επιταχύνει αντί να επιβραδύνει τη διαδικασία, ενώ τα κέρδη από το κορυφαίο 0,01 τοις εκατό (δηλαδή, οι πάμπλουτοι άνθρωποι, που συνιστούν το 0,01 τοις εκατό) έχει δει ακόμα μεγαλύτερη ανάπτυξη,αποκάλυψε μια νέα έκθεση της Oxfam, αυτού του κορυφαίου διεθνή φιλανθρωπικού οργανισμού.
Για παράδειγμα, στην αγορά αγαθών πολυτελείας παρατηρείται διψήφιος ρυθμός ανάπτυξης κάθε χρόνο. Και αυτό συμβαίνει από την στιγμή που χτύπησε η κρίση, ανέφερε η έκθεση.
Και ενώ οι 100 πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου κέρδισαν 240 δισεκατομμύρια δολάρια το περασμένο έτος, οι άνθρωποι που βρίσκονται σε «ακραία φτώχεια» ζούσαν με λιγότερο από 1,25 δολάρια την ημέρα.
Η νέα έκθεση της Oxfam: «Το κόστος της ανισότητας: Πώς ο πλούτος και το ακραίο εισόδημα μας βλάπτει Όλους», υποστηρίζει ότι η υπερβολική συγκέντρωση του πλούτου, στην πραγματικότητα, εμποδίζει την ικανότητα του κόσμου να μειώσει τη φτώχεια.
Η έκθεση υποστηρίζει ότι ο ακραίος πλούτος είναι ανήθικος, οικονομικά αναποτελεσματικός, πολιτικά διαβρωτικός, κοινωνικά διχαστικός και καταστροφικός για το περιβάλλον.
Προτείνεται, μάλιστα στους ηγέτες του κόσμου, μια νέα παγκόσμια συμφωνία για τη μείωση της ακραίας φτώχειας σε επίπεδα της δεκαετίας του 1990 με τους εξής 5 τρόπους:
- Το κλείσιμο των φορολογικών παραδείσων, δίνοντας/ παραχωρώντας τα 189 δισεκατομμύρια δολάρια σε πρόσθετα φορολογικά έσοδα.
- Αντιστρέφοντας οπισθοδρομικές μορφές της φορολογίας
- Την καθιέρωση παγκόσμιου ελάχιστου φορολογικού συντελεστή.
- Αύξηση των μισθών ανάλογη με την απόδοση του κεφαλαίου.
- Αύξηση των επενδύσεων σε δωρεάν δημόσιες υπηρεσίες.
Το πρόβλημα είναι παγκόσμιο δήλωσε η Oxfam.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο η ανισότητα επιστρέφει με ραγδαίους ρυθμούς σε επίπεδα που δεν έχουμε δει από την εποχή του Καρόλου Ντίκενς.
Στην Κίνα τα επίπεδα των κινεζικών ανισοτήτων είναι τώρα παρόμοια με εκείνα στη Νότια Αφρική, η οποία είναι πλέον η χώρα με τη μεγαλύτερη ανισότητα στον πλανήτη˙ και μιλάμε για ανισότητα πολύ χειρότερη και από την εποχή του ρατσιστικού διαχωρισμού.
Στις ΗΠΑ, το μερίδιο του πλουσιότερου 1 τοις εκατό του εισοδήματος έχει διπλασιαστεί από το 1980, από 10 έως 20 τοις εκατό, σύμφωνα με την ίδια έκθεση. Για την κορυφή του πλούτου που συνιστά το 0,01 τοις εκατό, το μερίδιό τους στο εθνικό εισόδημα τετραπλασιάστηκε, φθάνοντας σε επίπεδα που δεν έχουμε ξαναδεί.
Δεν μπορούμε πλέον να προσποιούμαστε ότι η δημιουργία πλούτου για λίγους, αναπόφευκτα θα ωφελήσει τους πολλούς˙ είθισται να ισχύει το αντίθετο δήλωσε ο Τζέρεμι Χομπς, ο εκτελεστικός διευθυντής της Oxfam.
Ο Hobbs εξήγησε ότι η συγκέντρωση του πλούτου στα χέρια των λίγων, ελαχιστοποιεί την οικονομική δραστηριότητα, γεγονός που καθιστά πιο δύσκολο για τους άλλους να συμμετάσχουν:
Από τους φορολογικούς παραδείσους, στην αδύναμη εργατική νομοθεσία και πάντα οι πλουσιότεροι να επωφελούνται από ένα παγκόσμιο οικονομικό σύστημα το οποίο είναι στημένο υπέρ τους.
Η έκθεση τονίζει ότι ακόμη και η πολιτική έχει καταντήσει να ελέγχεται από τους δισεκατομμυριούχους˙ κάτι που αναπόφευκτα οδηγεί σε πολιτικές που ωφελούν “τους πλουσιότερους -παρότι είναι οι λιγότεροι- και όχι την φτωχή πλειοψηφία, ακόμα και σε δημοκρατίες.”
Είναι καιρός οι ηγέτες μας να μεταρρυθμίσουν το σύστημα, έτσι ώστε να λειτουργεί προς όφελος του συνόλου της ανθρωπότητας και όχι υπέρ μιας παγκόσμιας ελίτ αναφέρει η έκθεση.
Κλείνοντας, δεν θα αναρωτηθώ πού τα βρήκαν κάποιοι τα 240 δισεκατομμύρια δολάρια!
Δεν θα αναρωτηθώ ούτε και με ποιους έντιμους τρόπους τα απέκτησαν!
Δε γίνεται, όμως, να μην αναρωτηθώ:
Ποιος χρειάζεται πραγματικά ένα δισεκατομμύριο δολάρια; Ή ακόμα και μισό δισεκατομμύριο;
Ή ακόμα και 100 εκατομμύρια;
Parapona-Rodou
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Οι απόψεις των διαχειριστών μπορεί να μην συμπίπτουν με τα άρθρα.
Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.
Αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές.
Κακόβουλα σχόλια αφαιρούνται όπου εντοπίζονται.
Η ευθύνη των σχολίων βαρύνει νομικά τους σχολιαστές.
Η ταυτότητα των σχολιαστών είναι γνωστή μόνο στην Google.
Όποιος θίγεται μπορεί να επικοινωνεί στο email μας.
Ενδιαφέροντα σχόλια σε όλα τα μέσα μας μπορεί να γίνουν αναρτήσεις.
Περισσότερα στους όρους χρήσης.