Από την Τιτίκα ΑνουσάκηΣτην κυβέρνηση ψάχνουν τους επίορκους υπαλλήλους του Δημοσίου με το τουφέκι προκειμένου να τους δείξουν την έξοδο από την υπηρεσία με αφορμή... ότι είναι κατηγορούμενοι σε υποθέσεις που βρίσκονται στο μικροσκόπιο της Δικαιοσύνης. Ακόμα και δάσκαλος είδε την έξοδο από την υπηρεσία του επειδή συμμετείχε σε πορεία και συνελήφθη για αντίσταση κατά της αρχής, πριν ακόμα η υπόθεση του τελεσιδικήσει.
Για τα μεγαλοστελέχη όμως δεν ισχύει το ίδιο. Για τους εκλεκτούς πολιτικών και ευρωπαϊκών κύκλων που είναι υπόδικοι εφαρμόζονται εξαιρέσεις, που δύσκολα μπορεί κανείς να ερμηνεύσει και να αποδεχτεί.
Δύο είναι οι πιο κραυγαλέες υποθέσεις δημόσιων λειτουργών σε ανώτατες θέσεις που ενώ εκκρεμούν εις βάρος τους ποινικές διώξεις, σοβαρότατες μάλιστα που έχουν να κάνουν με την άσκηση των καθηκόντων τους εκείνοι συνεχίζουν να απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης της κυβέρνησης και να εμφανίζονται «κολλημένοι» στην καρέκλα τους.
Ο πρώτος ο Πρόεδρος της ΔΕΗ κ. Αρθούρος Ζερβός παραμένει στη θέση του, διαπραγματεύεται ακόμη και την ιδιωτικοποίηση της επιχείρησης ενώ κατηγορείται για την υπόθεση αδιαφανών δαπανών προς τη ΓΕΝΟΠ. Ότι δηλαδή το συνδικαλιστικό όργανο τηςΔΕΗ χρηματοδοτούνταν παρανόμως με υπέρογκα ποσά από την ίδια τη ΔΕΗ. Ο κ. Ζερβός μετά την απολογία του στον ανακριτή τον περασμένο Απρίλιο αφέθηκε ελεύθερος με τον περιοριστικό όρο της καταβολής εγγύησης 30.000 ευρώ. και στη συνέχεια επέστρεψε ανενόχλητος στο γραφείο του.
Παρόμοια περίπτωση και ίσως και πιο κραυγαλέα είναι και αυτή του προέδρου της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας Ανδρέα Γεωργίου ο οποίος διώκεται σε βαθμό κακουργήματος μαζί με άλλα δύο μέλη της Στατιστικής Υπηρεσίας για παραποίηση των στατιστικών στοιχείων με στόχο να «φουσκώσουν» το έλλειμμα.
Η Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Αθηνών έχει ασκήσει ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος κατά του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ, για παράβαση καθήκοντος κατ΄ εξακολούθηση και ψευδή βεβαίωση σε βάρος του Δημόσιου. Πιο απλά ο κ. Γεωργίου κατηγορείται ότι παραποίησε τα στοιχεία για το έλλειμμα με αποτέλεσμα η χώρα να μπει στο χορό των Μνημονίων και όλων των δεινών που έφεραν αυτά.
Και ο κ. Γεωργίου όμως παραμένει στη θέση του επικεφαλής της Ελληνικής ΣτατιστικήςΥπηρεσίας κάνοντας ανενόχλητα τη δουλειά του. Και εκ τη θέσεως του που η κυβέρνηση του επιτρέπει να διατηρεί προετοιμάζει και το έδαφος για την δικαστική περιπέτεια που έχει μπροστά του.
Έτσι όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι απαίτησε από τους υπαλλήλους της ΕΛΣΤΑΤ να υπογράψουν και να δεσμευτούν πως δεν θα δίνουν στοιχεία που αφορούν στην υπηρεσία σε οποιονδήποτε τρίτο, ακόμα και αν πρόκειται για δικαστική αρχή. Με αυτόν τον τρόπο εμποδίζονται συνεπώς οι όποιες δικαστικές έρευνες και φυσικά και αυτή που τον αφορά.
Μήπως ήρθε η ώρα η κυβέρνηση να πάρει θέση ανοιχτά και να λογοδοτήσει στον ελληνικό λαό που τόσα υφίσταται τα τελευταία τρία χρόνια γιατί εφαρμόζονται δύο μέτρα και δύο σταθμά θυσιάζοντας ακόμα και το εθνικό συμφέρον. Ποια συμφέροντα κρύβονται άραγε πίσω από τους δύο κυρίους;
Γαλάζιος αχταρμάς
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο τέλος θα καταντήσει και κωμικό. Κάθε φορά που ο υπουργός των Οικονομικών αναφέρεται στο έλλειμμα του 2009 -που ξεπέρασε το 15%- οι καραμανλικοί βουλευτές το εκλαμβάνουν ως επίθεση εναντίον τους και αρχίζουν τις βολές και τα υπονοούμενα διαμαρτυρόμενοι, ως άλλοι απατημένοι σύζυγοι, γιατί..... δικαιώνεται ο Γιώργος Παπανδρέου.
Και αγνοούν το πολύ απλό: ότι όλοι οι προϋπολογισμοί από το 2010 και μετά, καθώς βέβαια και οι προβλέψεις του Μνημονίου, στηρίζονται στα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ. Τα οποία βέβαια έγιναν με υπόδειξη της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας.
Για όσους τρέφουν την παραμικρή αμφιβολία -όπως ο ΣΥΡΙΖΑ που το λέει και δεν το λέει, κλείνοντας βολικά το μάτι στους εραστές των πάσης φύσεως συνωμοσιών- η Ευρωπαϊκή Επιτροπή το επανέλαβε προχθές με τον πιο επίσημο τρόπο απαντώντας σε
ερώτηση της ευρωβουλευτού κ. Αννυς Ποδηματά. Στην ανακοίνωσή της η Επιτροπή «διαψεύδει οποιουσδήποτε ισχυρισμούς» ότι το έλλειμμα είχε υπερεκτιμηθεί.
Αυτά για όσους επιμένουν στην τρελή θεωρία ότι οδηγηθήκαμε στο Μνημόνιο επειδή φουσκώσαμε τα στοιχεία για το έλλειμμα - ενώ είναι γνωστό ότι η αναθεώρηση των στοιχείων έγινε έτσι κι αλλιώς αφού είχαμε ήδη μπει στο Μνημόνιο. Τα αγνοούν όλα αυτά οι καραμανλικοί βουλευτές; Οχι βέβαια. Απλώς βρισκόμαστε μπροστά σε μια κακότεχνη προσπάθεια να ξαναγραφτεί η Ιστορία. Είτε για να αποσείσουν τις ευθύνες τους είτε για να δηλώσουν -να δηλώσει ο αρχηγός τους δηλαδή- παρών αν τους δοθεί ξανά η ευκαιρία.
Αυτή ωστόσο είναι μια πρώτη ανάγνωση. Γιατί το βαθύτερο πρόβλημα είναι η απόλυτη ιδεολογική σύγχυση στον χώρο της συντηρητικής παράταξης. Τα τελευταία χρόνια η Νέα Δημοκρατία προσπάθησε να είναι λίγο απ' όλα για όλους. Το αποτέλεσμα είναι κανείς να μην μπορεί να πει με βεβαιότητα πού στέκεται.
Κεντρικό στοιχείο υπήρξε προφανώς το ζήτημα του Μνημονίου που απέρριψε μέσα από μια εξωφρενικά απλοϊκή ανάλυση - τα περίφημα «Ζάππειο Ι» και «Ζάππειο ΙΙ». Κατάφερε έτσι να υπονομεύσει την ευρωπαϊκή της ταυτότητα και με την ακραία συνθηματολογία της, να δώσει υπόσταση σε κάθε είδους παλαβή θεωρία συνωμοσίας, σκάβοντας τελικά τον λάκκο της και χαρίζοντας ένα μέρος των οπαδών της στον κ. Καμμένο.
Η σύγχυση φυσικά παραμένει. Και την ίδια στιγμή που προωθεί (μνημονιακές) μεταρρυθμίσεις στην κατεύθυνση μιας ανοικτής και ανταγωνιστικής οικονομίας, παραμένει δέσμια της πελατειακής λογικής τόσο στο κράτος όσο και στην οικονομία. Το λαϊκό με το αναχρονιστικό, το φιλελεύθερο με το κρατικοδίαιτο δίνουν όλα μαζί την εικόνα ενός κόμματος που δεν πατάει πουθενά.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα και η εξωτερική πολιτική όπου μεγάλο μέρος της ΝΔ φλέρταρε διαχρονικά με τον μύθο των Ρώσων και σήκωνε με κάθε ευκαιρία το θέμα της ΑΟΖ για την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων. Μόνο και μόνο όμως για να πραγματοποιήσουν στροφή 180 μοιρών όταν βρέθηκαν στην κυβέρνηση. Ο κ. Δ. Αβραμόπουλος θα μπορούσε να είναι ο αντι-Σαμαράς της τελευταίας 5ετίας.
Μετά τις εκλογές δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι η Νέα Δημοκρατία, παρά τα τραύματά της, έχει μπροστά της μια μοναδική ευκαιρία να επαναπροσδιορίσει την πολιτική της ταυτότητα και να προχωρήσει σε ένα γενναίο άνοιγμα στον κεντρώο και φιλελεύθερο χώρο. Προφανώς αυτή η δυνατότητα εξακολουθεί να υπάρχει. Το «παράθυρο ευκαιρίας» ωστόσο καθημερινά κλείνει.
Μέχρι σήμερα η Νέα Δημοκρατία και η κυβέρνηση διατηρούν τη στήριξη των πολιτών επειδή γνωρίζουν ότι η εναλλακτική «λύση» θα ήταν καταστροφική. Κάποια στιγμή ωστόσο θα πρέπει να πουν ποια είναι η Ελλάδα που οραματίζονται!