Ο Άντριου Λιβέρις αν και ένας είναι ένας από τους κορυφαίους μάνατζερ παγκοσμίως δεν ξεχνά τις ρίζες του από το Καστελόριζο και κυρίως την Ελλάδα της κρίσης...
Από την Μαργαρίτα Πουρνάρα
Τον Φεβρουάριο του 2012, η πλέον ισχυρή οργάνωση των ευκατάστατων Ελληνοαμερικάνων, η Leadership 100, που δημιουργήθηκε με την πρωτοβουλία του Αρχιεπίσκοπου Ιακώβου, τίμησε στην ετήσια συνάντησή της, τον Αντριου Λιβέρις. Η επιλογή του ως κορυφαίου ομιλητή μόνο τυχαία δεν ήταν. Ο Καστελοριζιός, επικεφαλής της Dow Chemichal ενός επιχειρηματικού κολοσσού χημικών σε διεθνές επίπεδο, ενσαρκώνει το πρότυπο του επιτυχημένου ομογενή, ο οποίος δεν θα γύριζε ποτέ την πλάτη πατρίδα του.
Οι λίγοι δημοσιογράφοι που τον συναντήσαμε από κοντά στο Παλμ Μπιτς της Φλόριδας όπου έγινε η συνάντηση της L100 , είδαμε έναν άνθρωπο με ήρεμο τόνο ομιλίας, οργανωτικό μυαλό και πείσμα. Τότε, ήταν η δυσκολότερη χρονιά από την αρχή της οικονομικής κρίσης, με πολλούς Ελληνοαμερικανούς να έχουν χάσει εντελώς ή αρκετά την πίστη τους για το μέλλον της χώρας. Όχι όμως εκείνος, που είχε ήδη συλλάβει ένα σχέδιο για το πώς θα μπορούσαμε να πάμε μπροστά. Το Hellenic Initiative που μπήκε μπροστά και με την δική του έμπνευση, είναι μια πρωτοβουλία που στοχεύει στην συσπείρωση του ελληνικού και φιλελληνικού οικονομικού λόμπι σε ολόκληρο τον κόσμο έτσι ώστε να έρθει η πολυπόθητη ανάπτυξη μέσα από επενδύσεις. Αλλωστε τίποτα δεν είναι τόσο πολύτιμο όσο η πειθώς αλλά και οι διασυνδέσεις.
Στην συζήτησή του με τους δημοσιογράφους δεν σταματούσε να λέει πόσο υπερήφανος είναι για τις ρίζες του και πως όλα τα εμπόδια που αντιμετώπισε ο παππούς του, ο πατέρας του αλλά και ο ίδιος στάθηκαν η καλύτερη εκπαίδευση για τον δρόμο προς την κορυφή. Ο Λιβέρις που είναι 3ης γενιάς Ελληνας έχει όραμα αλλά και εμπρακτη αποφασιστικότητα: πιστεύει ότι το δικό του παράδειγμα μπορεί να παρακινήσει τους οικονομικά ισχυρούς συμπατριώτες της διασποράς να συνεργαστούν ώστε να δώσουν μια νέα ώθηση στην χώρα των προγόνων τους. Την ίδια ακλόνητη πεποίθηση έχει και όταν συναντά κορυφαίες προσωπικότητες όπως ο Μπιλ Κλίντον – με τον οποίον ήρθε στην Ελλάδα – ή τον πρόεδρο Ομπάμα, του οποίου είναι σύμβουλος σε θέματα επιχειρηματικά. Στα γενέθλιά του φέτος το καλοκαίρι στο νησί των Δωδεκανήσων, παρέστησαν πολλοί εκπρόσωποι μεγάλων ξένων επιχειρήσεων, ενώ παρόντας ήταν και ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς. Χάρις στις πρωτοβουλίες του ομογενούς κροίσου, που έχει λόγο και στην ΙΒΜ ως μέλος του Δ.Σ., προχώρησε απόφαση να επιλεγεί η Ελλάδα ως κέντρο παροχής υπηρεσιών στον τομέα των πληροφοριακών συστημάτων. Τον Σεπτέμβριο που μας πέρασε τα ΕΛΤΑ κυκλοφόρησαν μια σειρά από γραμματόσημα με διάσημους ομογενείς και ο Λιβέρις ήταν ένας από αυτους.
Ποια όμως ηταν η ιστορία της οικογένειάς του 60χρονου ομογενή; Ο παππούς του έφυγε για την Αυστραλία πάμφτωχος το 1915 και εμεινε σε ένα παράπηγμα. Ο πατέρας του πέθανε νέος και εκείνος έμεινε ορφανός σε μικρή ηλικία αλλά δεν το έβαλε κάτω. Ο μικρός Αντριου μεγάλωσε σε ένα πολυφυλετικό περιβάλλον, υπερήφανος για την ελληνική του καταγωγή. Εκανε παρέα με παιδιά μεταναστών ή αβορήγινων και θεωρεί ότι αυτό ήταν το μεγαλύτερό του εφόδιο στην ζωή. Στο σχολείο μιλούσε αγγλικά και στο σπίτι ελληνικά, ενώ προσπαθούσε να μυήσει και τις παρέες του στα δικά μας ήθη και έθιμα, εξηγώντας καταρχάς, τι είναι αυτό το περίεργο κολλωδες έδεσμα που είχε στο κολλατσιό του που δεν ήταν τίποτα άλλο από μπακλαβάς.
Σπούδασε χημικός μηχανικός στο Πανεπιστήμιο του Κουϊνσλαντ όπου αποφοίτησε με άριστα. Στα 22 του μπήκε στην Dow, όπου άρχισε μια πορεία προς την ηγεσία του κολοσσού, αφού πρώτα πέρασε από όλες τις βαθμίδες με εξαιρετική επιτυχία. Σήμερα η εταιρεία είναι στην πρώτη 20αδα από τις 100 καλύτερες στον κόσμο σε θέματα κοινωνικής ευθύνης. Πέρυσι είχε κέρδη 67 εκ. ευρώ. Εχει 53.000 άτομα προσωπικό σε ολόκληρο τον κόσμο. Θεωρείται μάλιστα ο πιο επιτυχημένος Αυστραλός επιχειρηματίας διεθνώς. Πρόσφατα βραβεύτηκε από το κράτος της Αυστραλίας για την προσφορά του. Την ίδια τιμητική διάκριση είχε κερδίσει και ο θείος του Λες Λιβέρις, ο οποίος μεγάλωσε τον μικρό σαν γιο του. «Μιας και είμαι η δεύτερη γενιά της οικογένειας Λιβέρη που δέχεται αυτήν την τιμή, νομίζω ότι τα παιδιά μου θα έχουν μεγάλη πίεση να διακριθούν και αυτά» είπε χιουμοριστικά, ο κροίσος δηλώνει ότι αισθάνεται Αυστραλοαμερικανός Ελληνας. Είναι παντρεμένος και έχει τρία παιδιά και ζει με την οικογένειά του στις ΗΠΑ.
Η ιδιοφυία του Λιβέρις είναι ο τρόπος με τον οποίον μεταμόρφωσε την εταιρεία όταν βρέθηκε στην ηγεσία της το 2004. «Μέσα σε λίγα χρόνια είχα φτάσει να έχω μια από τις 50 πιο ισχυρές θέσεις στον επιχειρηματικό κόσμο και μετά από λίγο μια από τις 20. Οσο προχωράς τόσο πιο πολύ είσαι στην κορυφή της βελόνας» λέει. Σε μια δύσκολη περίοδο με έντονο ανταγωνισμό, κατάφερε να πάρει φωτισμένες αποφάσεις που ενίσχυσαν την θέση της. Στο βιβλίο του «Make it in America. The case of Re-inventing the Economy” ο ομογενής παραδίδει μαθήματα επιτυχίας για το πώς η Αμερική μπορεί να διακριθεί εκ νέου στον επιχειρηματικό στοίβο μετά την κρίση. Δεν έχει κρύψει την πρόθεσή του να ασχοληθεί και με την πολιτική, όταν όμως αφήσει πίσω του τις επιχειρήσεις. Ο ίδιος πάντως έχει παίξει καθοριστικό ρόλο για να βοηθήσει την χώρα μας. Δεν του αρέσει να αισθανόμαστε συνεχώς στην θέση του αδύναμου και τονίζει ότι η Ελλάδα δεν θέλει φιλανθρωπία αλλά επενδύσεις.
Εχει δηλώσει πολλές φορές ότι χρειάζεται υπομονή και προσήλωση στον τελικό στόχο για να σχηματιστεί στο μέλλον μια δυναμική υπέρ της χώρας μας. Δεν έχει διστάσει να εκφράσει την εμπιστοσύνη του στον Αντώνη Σαμαρά, για τον οποίον μιλά θετικά και στους ξένους επενδυτές. Το μεγαλύτερό πάντως πλεονέκτημα του επιχειρηματία είναι ότι έχει τεράστια αντίληψη για το πώς μπορεί να επιβιώσει αλλά και να επικρατήσει μέσα σε διαφορετικά πολιτιστικά περιβάλλοντα, γνωρίζοντας τις διαφορετικές νοοτροπίες. Ας ευχηθούμε ότι αυτό θα καταφέρει να το περάσει μια μέρα και στους Ελληνες συνομιλητές του. Πολλές φορές έρχεται και ινγκόγνιτο στην Ελλάδα όπως πριν από λίγο καιρό που πήγε ξανά στο Καστελόριζο.
αμαν πια με τους αμερικανους !! φτανει , οχι αλλο ! Εδω ατην Ελλαδα τι κανουμε ?? εμεις εχουμε προβλημα οχι αυτοι.
ΑπάντησηΔιαγραφή