Μέχρι και ένας ξενοδόχος στη Ρόδο τους φιλοξένησε
«Γκάλης και Γιαννάκης το 1987 δεν μιλιόντουσαν»
Η πρώτη μεγάλη στιγμή της Εθνικής ομάδας στο κλειστό του ΣΕΦ κερδίζοντας στον μεγάλο τελικό την Ρωσία.
Ο Νίκος Φιλίππου φιλοξενήθηκε στον Sport24 Radio 103.3 και ο τότε φόργουορντ της Εθνικής του ’87 αναφέρθηκε στον άθλο της "γαλανόλευκης" πριν από 29 χρόνια με την κατάκτηση του Eurobasket, στο γεγονός ότι κατά την διάρκεια της διοργάνωσης ο Γκάλης με τον Γιαννάκη δεν μιλούσαν, ενώ θυμήθηκε και διάφορα περιστατικά που έζησαν οι διεθνείς εκείνη την περίοδο.
Παράλληλα, ο Νίκος Φιλίππου μίλησε με κολακευτικά λόγια για τους 4 "πυλώνες" της "γαλανόλευκης" το '87, ενώ εξέφρασε και την άποψη του για την αντιπαράθεση των τελευταίων ημερών ανάμεσα σε Κατσικάρη και Παππά.
Αρχικά άκουσε ραδιοφωνικά τα τελευταία δευτερόλεπτα του τελικού του ’87 και στη συνέχεια σχολίασε πως "είναι η πρώτη φορά που το άκουσα ραδιοφωνικά και είναι κυρίαρχη η φωνή του Φίλιππου (σ.σ. Συρίγου)".
Τι αποκόμισαν οι παίκτες της Εθνικής από αυτή την επιτυχία: "Η αλήθεια είναι ότι εκτός από ελάχιστους, οι περισσότεροι ανοίξαμε λογαριασμό στην τράπεζα μετά το ’87. Πέρα από τα χρήματα τότε, οι προσφορές που υπήρχαν στην ομάδα ήταν κάτι το εκπληκτικό. Ρούχα, εσώρουχα, τα πάντα… Μέχρι και ένας ξενοδόχος στη Ρόδο μας φιλοξένησε".
Τι θυμάται πιο έντονα απο εκείνη την περίοδο: "Θυμάμαι τον τραυματισμό μου που ήταν δυσάρεστο για μένα. Απο εκεί και πέρα θυμάμαι τους πανηγυρισμούς, ότι στα τελευταία παιχνίδια πηγαίναμε χωρίς να κοιμηθούμε λόγω της υπερέντασης. Μετά τον τελικό κοιμηθήκαμε το επόμενο πρωί. Ήταν εντυπωσιακό αυτό που γινόταν πριν και μετά τους αγώνες".
Αν αισθάνεται υπερήφανος για όσα ακολούθησαν: "Έγιναν σκαμπανεβάσματα, όμως το σημαντικό είναι ότι και εκείνη η ομάδα είχε διάρκεια. Ήταν μεγάλη επιτυχία και η παρουσία μας στο επόμενο Ευρωμπάσκετ, όπου φθάσαμε στον τελικό. Στη συνέχεια ήρθαν οι επόμενες γενιές που πήραν την σκυτάλη και μεγαλούργησαν, με αποκορύφωμα την ομάδα του 2005-06 και τις επιτυχίες που είχαν".
Για την θέση του μάνατζερ στην Εθνική: "Αυτή ήταν μια ακόμα ευλογία για μένα. Στην Αμερική υπάρχουν ειδικά κέντρα υποστήριξης για όσους αθλητές σταματούν από την ενεργό δράση. Για μένα αυτό το… κέντρο ήταν η Εθνική και ότι συναναστρεφόμουν με αυτούς τους παικταράδες".
Πως άρχισε η καριέρα του: "Άρχισα στα Γιάννενα. Θυμάμαι ότι ήμουν κάτω από την μπασκέτα, την κοίταγα και ένιωθα σαν να βλέπω… μπέιζμπολ. Έλεγα τι είναι αυτό; Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε η τηλεόραση και ουσιαστικά γνώρισα τον Γκάλη και τον Γιαννάκη σαν συμπαίκτες. Αρχικά έκανα στίβο και μετά όταν ψήλωσα ασχολήθηκα με το μπάσκετ. Απο εκεί και πέρα έπαιξε ρόλο η τύχη. Το ’81 αντί να πάω στον Άρη θα μπορούσα να έρθω στην Αθήνα, όμως εκείνη την εποχή με είχε δει ο Πεταλίδης. Για να λέμε την αλήθεια, λέμε για το ’87, όμως το μπάσκετ δεν άρχισε τότε, υπήρχαν και πριν μεγάλοι παίκτες, ενώ ένας προπονητής που έπαιξε ρόλο για το μπάσκετ στην Ελλάδα, ήταν και η παρουσία του Ντουξάιρ".
Για την σύγκριση του τότε και του τώρα: "Εκείνη την εποχη ήταν πάλι το πρωτάθλημα των δύο ομάδων. Μεγάλος αντίπαλος του Άρη ήταν ο ΠΑΟΚ, όμως ήταν ανταγωνιστικοί και ο Πανιώνιος και ο Απόλλων Πατρών. Ο Άρης τότε ήταν πρότυπο διαχείρισης, συντηρούσε δύο παίκτες με υπέρογκα συμβόλαια και ήταν ανταγωνιστικός με τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης. Αυτό έδωσε την δυνατότητα στις επόμενες γενιές των παραγόντων να οργανωθούν καλύτερα και να γίνουν περισσότερο ανταγωνιστικές οι ομάδες. Βέβαια κάποια στιγμή έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη και τα τηλεοπτικά συμβόλαια των ομάδων, διότι το μπάσκετ έχει κοινό".
Αν αισθάνθηκε ποτέ… χαμάλης στην καριέρα του: "Θα σου πω μια ιστορία με τον Γκάλη όταν παίζαμε στο κλειστό του ΣπόρτιγK. Βγαίνω στον αιφνιδιασμό 2-3 φορές και δεν μου έδινε την μπάλα, οπότε κάποια στιγμή του λέω "ρε Νικ δώσε μου την μπάλα" και μου απάντησε "έχεις βάλει 12 πόντους και άλλους θα βάλεις;".
Για την έναρξη της ομάδας στο Εurobasket του '87: "Αρχικά ο στόχος ήταν η παρουσία μας στην 8άδα. Παίξαμε τον όμιλο, κάναμε τις ήττες με Ρωσία και Ισπανία και μετά πάμε στα νοκ άουτ. Αρχίζουμε με την Γαλλία και το μεγάλο ματς ήταν με την Ιταλία, όπου εξασφαλίσαμε την παρουσία στην τετράδα. Αυτό ήταν το σημαντικότερο ματς".
Για την αντιπαράθεση των τελευταίων ημερών στην Εθνική και την ανάγκη του κόσμου να μάθει τις εξελίξεις: "Αυτό δείχνει την ανάγκη του κόσμου να συμμετέχει στις εξελίξεις. Το ’87 υπήρχε μια γιαγιά στην Αλεξανδρούπολη που μας… ξεμάτιαζε. Τώρα υπάρχουν περισσότεροι δημοσιογράφοι που ψάχνουν περισσότερο το θέμα. Για παράδειγμά, το '87 ξέρετε ότι ο Γκάλης και ο Γιαννάκης δεν μιλούσαν κατά την διάρκεια της διοργάνωσης; Μίλησαν στο βάθρο… Όσον αφορά τώρα την υπόθεση του Παππά, για μένα ο χαρακτήρας του είναι σε δεύτερη μοίρα. Αν είχα κόρη δεν θα τον έκανα γαμπρό, αλλά το θέμα είναι αν τον έχεις ανάγκη σε αγωνιστικό επίπεδο".
Σε εκείνο το σημείο, ο Νίκος Φιλίππου αναφέρθηκε σε ένα περιστατικό που είχε συμβεί στο Eurobasket του ’87: "Υπήρχε ένα διάστημα που και εγώ δεν μίλαγα με τον Γιαννάκη και ήμασταν στο ίδιο δωμάτιο. Αν μας βλέπατε όμως μέσα στον αγώνα, δίναμε συγχαρητήρια ο ένας στον άλλον, ασίστ και βοηθούσαμε όπως μπρούσαμε. Εκείνη την εποχή σημαντικό ρόλο έπαιξε η παρουσία ολόκληρου του τεχνικού επιτελείου που μας έδωσε βοήθεια όπου είχαμε ανάγκη".
Για την Εθνική του '87: "Εκείνη η ομάδα είχε 4 "πυλώνες": Γκάλης, Γιαννάκης, Φασούλας και Χριστοδούλου. Από εκεί και πέρα οι υπόλοιποι έδιναν τις απαραίτητες βοήθειες για να γίνει αυτό το δημιούργημα. Ο κόσμος το έβλεπε και καταλάβαινε την προσπάθεια που γίνεται".
Ποιες είναι οι διαφορές του μπάσκετ με το ποδόσφαιρο: "Η μεγάλη διαφορά είναι ο κόσμος που το παρακολουθεί. Το μπάσκετ είναι πιο τηλεοπτικό, η κάμερα θα σε δείξει 4-5 φορές, ενώ στο ποδόσφαιρο μπορεί να περάσει ένας αγώνας και να μην σε δείξει ούτε πλάνο. Το ποδόσφαιρο είναι περισσότερο της παρέας, το μπάσκετ σε κρατάει σε εγρήγορση και είσαι περισσότερο προσηλωμένος στον αγώνα. Το ποδόσφαιρο έχει περισσότερα χρήματα, χορηγούς και νομίζω ότι το μπάσκετ είναι πιο πίσω σε αυτό τον τομέα".
Πως το μπάσκετ εκμεταλλεύθηκε την επιτυχία του ’87, ενώ το ποδόσφαιρο δεν αξιοποίησε την επιτυχία του '04: "Παίζει ρόλο και η οργάνωση στην Ομοσπονδία".
Στη συνέχεια της εκπομπής ο Νίκος Φιλίππου αναφέρθηκε στο ποδόσφαιρο, στο γεγονός ότι υποστηρίζει τον Ολυμπιακό, αλλά και ποιον θεωρεί καλύτερο παίκτη των "ερυθρολεύκων": "Για μένα είναι ο Φουστέρ. Από εκεί και πέρα υπάρχουν παίκτες που κολλάνε ή δεν κολλάνε σε μια ομάδα. Εγώ δεν κατάλαβα ποτέ γιατί έφυγε ο Ντάρμπισιρ".
Πως του φαίνεται που απουσιάζει η Εθνική από το Euro της Γαλλίας: "Είναι το άλλο άκρο από την επιτυχία. Ποιος θα πίστευε ότι θα χάναμε δύο φορές από τις Ν. Φερόε; Όπως δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι έφυγε σαν αποτυχημένος ο προονητής της Εθνικής και πήγε στην Αγγλία και πήρε το πρωτάθλημα".
Παράπονα Ρόδου
Η πρώτη μεγάλη στιγμή της Εθνικής ομάδας στο κλειστό του ΣΕΦ κερδίζοντας στον μεγάλο τελικό την Ρωσία.
Ο Νίκος Φιλίππου φιλοξενήθηκε στον Sport24 Radio 103.3 και ο τότε φόργουορντ της Εθνικής του ’87 αναφέρθηκε στον άθλο της "γαλανόλευκης" πριν από 29 χρόνια με την κατάκτηση του Eurobasket, στο γεγονός ότι κατά την διάρκεια της διοργάνωσης ο Γκάλης με τον Γιαννάκη δεν μιλούσαν, ενώ θυμήθηκε και διάφορα περιστατικά που έζησαν οι διεθνείς εκείνη την περίοδο.
Παράλληλα, ο Νίκος Φιλίππου μίλησε με κολακευτικά λόγια για τους 4 "πυλώνες" της "γαλανόλευκης" το '87, ενώ εξέφρασε και την άποψη του για την αντιπαράθεση των τελευταίων ημερών ανάμεσα σε Κατσικάρη και Παππά.
Αρχικά άκουσε ραδιοφωνικά τα τελευταία δευτερόλεπτα του τελικού του ’87 και στη συνέχεια σχολίασε πως "είναι η πρώτη φορά που το άκουσα ραδιοφωνικά και είναι κυρίαρχη η φωνή του Φίλιππου (σ.σ. Συρίγου)".
Τι αποκόμισαν οι παίκτες της Εθνικής από αυτή την επιτυχία: "Η αλήθεια είναι ότι εκτός από ελάχιστους, οι περισσότεροι ανοίξαμε λογαριασμό στην τράπεζα μετά το ’87. Πέρα από τα χρήματα τότε, οι προσφορές που υπήρχαν στην ομάδα ήταν κάτι το εκπληκτικό. Ρούχα, εσώρουχα, τα πάντα… Μέχρι και ένας ξενοδόχος στη Ρόδο μας φιλοξένησε".
Τι θυμάται πιο έντονα απο εκείνη την περίοδο: "Θυμάμαι τον τραυματισμό μου που ήταν δυσάρεστο για μένα. Απο εκεί και πέρα θυμάμαι τους πανηγυρισμούς, ότι στα τελευταία παιχνίδια πηγαίναμε χωρίς να κοιμηθούμε λόγω της υπερέντασης. Μετά τον τελικό κοιμηθήκαμε το επόμενο πρωί. Ήταν εντυπωσιακό αυτό που γινόταν πριν και μετά τους αγώνες".
Αν αισθάνεται υπερήφανος για όσα ακολούθησαν: "Έγιναν σκαμπανεβάσματα, όμως το σημαντικό είναι ότι και εκείνη η ομάδα είχε διάρκεια. Ήταν μεγάλη επιτυχία και η παρουσία μας στο επόμενο Ευρωμπάσκετ, όπου φθάσαμε στον τελικό. Στη συνέχεια ήρθαν οι επόμενες γενιές που πήραν την σκυτάλη και μεγαλούργησαν, με αποκορύφωμα την ομάδα του 2005-06 και τις επιτυχίες που είχαν".
Για την θέση του μάνατζερ στην Εθνική: "Αυτή ήταν μια ακόμα ευλογία για μένα. Στην Αμερική υπάρχουν ειδικά κέντρα υποστήριξης για όσους αθλητές σταματούν από την ενεργό δράση. Για μένα αυτό το… κέντρο ήταν η Εθνική και ότι συναναστρεφόμουν με αυτούς τους παικταράδες".
Πως άρχισε η καριέρα του: "Άρχισα στα Γιάννενα. Θυμάμαι ότι ήμουν κάτω από την μπασκέτα, την κοίταγα και ένιωθα σαν να βλέπω… μπέιζμπολ. Έλεγα τι είναι αυτό; Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε η τηλεόραση και ουσιαστικά γνώρισα τον Γκάλη και τον Γιαννάκη σαν συμπαίκτες. Αρχικά έκανα στίβο και μετά όταν ψήλωσα ασχολήθηκα με το μπάσκετ. Απο εκεί και πέρα έπαιξε ρόλο η τύχη. Το ’81 αντί να πάω στον Άρη θα μπορούσα να έρθω στην Αθήνα, όμως εκείνη την εποχή με είχε δει ο Πεταλίδης. Για να λέμε την αλήθεια, λέμε για το ’87, όμως το μπάσκετ δεν άρχισε τότε, υπήρχαν και πριν μεγάλοι παίκτες, ενώ ένας προπονητής που έπαιξε ρόλο για το μπάσκετ στην Ελλάδα, ήταν και η παρουσία του Ντουξάιρ".
Για την σύγκριση του τότε και του τώρα: "Εκείνη την εποχη ήταν πάλι το πρωτάθλημα των δύο ομάδων. Μεγάλος αντίπαλος του Άρη ήταν ο ΠΑΟΚ, όμως ήταν ανταγωνιστικοί και ο Πανιώνιος και ο Απόλλων Πατρών. Ο Άρης τότε ήταν πρότυπο διαχείρισης, συντηρούσε δύο παίκτες με υπέρογκα συμβόλαια και ήταν ανταγωνιστικός με τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης. Αυτό έδωσε την δυνατότητα στις επόμενες γενιές των παραγόντων να οργανωθούν καλύτερα και να γίνουν περισσότερο ανταγωνιστικές οι ομάδες. Βέβαια κάποια στιγμή έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη και τα τηλεοπτικά συμβόλαια των ομάδων, διότι το μπάσκετ έχει κοινό".
Αν αισθάνθηκε ποτέ… χαμάλης στην καριέρα του: "Θα σου πω μια ιστορία με τον Γκάλη όταν παίζαμε στο κλειστό του ΣπόρτιγK. Βγαίνω στον αιφνιδιασμό 2-3 φορές και δεν μου έδινε την μπάλα, οπότε κάποια στιγμή του λέω "ρε Νικ δώσε μου την μπάλα" και μου απάντησε "έχεις βάλει 12 πόντους και άλλους θα βάλεις;".
Για την έναρξη της ομάδας στο Εurobasket του '87: "Αρχικά ο στόχος ήταν η παρουσία μας στην 8άδα. Παίξαμε τον όμιλο, κάναμε τις ήττες με Ρωσία και Ισπανία και μετά πάμε στα νοκ άουτ. Αρχίζουμε με την Γαλλία και το μεγάλο ματς ήταν με την Ιταλία, όπου εξασφαλίσαμε την παρουσία στην τετράδα. Αυτό ήταν το σημαντικότερο ματς".
Για την αντιπαράθεση των τελευταίων ημερών στην Εθνική και την ανάγκη του κόσμου να μάθει τις εξελίξεις: "Αυτό δείχνει την ανάγκη του κόσμου να συμμετέχει στις εξελίξεις. Το ’87 υπήρχε μια γιαγιά στην Αλεξανδρούπολη που μας… ξεμάτιαζε. Τώρα υπάρχουν περισσότεροι δημοσιογράφοι που ψάχνουν περισσότερο το θέμα. Για παράδειγμά, το '87 ξέρετε ότι ο Γκάλης και ο Γιαννάκης δεν μιλούσαν κατά την διάρκεια της διοργάνωσης; Μίλησαν στο βάθρο… Όσον αφορά τώρα την υπόθεση του Παππά, για μένα ο χαρακτήρας του είναι σε δεύτερη μοίρα. Αν είχα κόρη δεν θα τον έκανα γαμπρό, αλλά το θέμα είναι αν τον έχεις ανάγκη σε αγωνιστικό επίπεδο".
Σε εκείνο το σημείο, ο Νίκος Φιλίππου αναφέρθηκε σε ένα περιστατικό που είχε συμβεί στο Eurobasket του ’87: "Υπήρχε ένα διάστημα που και εγώ δεν μίλαγα με τον Γιαννάκη και ήμασταν στο ίδιο δωμάτιο. Αν μας βλέπατε όμως μέσα στον αγώνα, δίναμε συγχαρητήρια ο ένας στον άλλον, ασίστ και βοηθούσαμε όπως μπρούσαμε. Εκείνη την εποχή σημαντικό ρόλο έπαιξε η παρουσία ολόκληρου του τεχνικού επιτελείου που μας έδωσε βοήθεια όπου είχαμε ανάγκη".
Για την Εθνική του '87: "Εκείνη η ομάδα είχε 4 "πυλώνες": Γκάλης, Γιαννάκης, Φασούλας και Χριστοδούλου. Από εκεί και πέρα οι υπόλοιποι έδιναν τις απαραίτητες βοήθειες για να γίνει αυτό το δημιούργημα. Ο κόσμος το έβλεπε και καταλάβαινε την προσπάθεια που γίνεται".
Ποιες είναι οι διαφορές του μπάσκετ με το ποδόσφαιρο: "Η μεγάλη διαφορά είναι ο κόσμος που το παρακολουθεί. Το μπάσκετ είναι πιο τηλεοπτικό, η κάμερα θα σε δείξει 4-5 φορές, ενώ στο ποδόσφαιρο μπορεί να περάσει ένας αγώνας και να μην σε δείξει ούτε πλάνο. Το ποδόσφαιρο είναι περισσότερο της παρέας, το μπάσκετ σε κρατάει σε εγρήγορση και είσαι περισσότερο προσηλωμένος στον αγώνα. Το ποδόσφαιρο έχει περισσότερα χρήματα, χορηγούς και νομίζω ότι το μπάσκετ είναι πιο πίσω σε αυτό τον τομέα".
Πως το μπάσκετ εκμεταλλεύθηκε την επιτυχία του ’87, ενώ το ποδόσφαιρο δεν αξιοποίησε την επιτυχία του '04: "Παίζει ρόλο και η οργάνωση στην Ομοσπονδία".
Στη συνέχεια της εκπομπής ο Νίκος Φιλίππου αναφέρθηκε στο ποδόσφαιρο, στο γεγονός ότι υποστηρίζει τον Ολυμπιακό, αλλά και ποιον θεωρεί καλύτερο παίκτη των "ερυθρολεύκων": "Για μένα είναι ο Φουστέρ. Από εκεί και πέρα υπάρχουν παίκτες που κολλάνε ή δεν κολλάνε σε μια ομάδα. Εγώ δεν κατάλαβα ποτέ γιατί έφυγε ο Ντάρμπισιρ".
Πως του φαίνεται που απουσιάζει η Εθνική από το Euro της Γαλλίας: "Είναι το άλλο άκρο από την επιτυχία. Ποιος θα πίστευε ότι θα χάναμε δύο φορές από τις Ν. Φερόε; Όπως δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι έφυγε σαν αποτυχημένος ο προονητής της Εθνικής και πήγε στην Αγγλία και πήρε το πρωτάθλημα".
Παράπονα Ρόδου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Οι απόψεις των διαχειριστών μπορεί να μην συμπίπτουν με τα άρθρα.
Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.
Αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές.
Κακόβουλα σχόλια αφαιρούνται όπου εντοπίζονται.
Η ευθύνη των σχολίων βαρύνει νομικά τους σχολιαστές.
Η ταυτότητα των σχολιαστών είναι γνωστή μόνο στην Google.
Όποιος θίγεται μπορεί να επικοινωνεί στο email μας.
Ενδιαφέροντα σχόλια σε όλα τα μέσα μας μπορεί να γίνουν αναρτήσεις.
Περισσότερα στους όρους χρήσης.