Πως η ΕΕ επιβάλει την ατζέντα της ιδιωτικοποίησης του νερού

.
Πως η ΕΕ επιβάλει σιγά σιγά την ιδιωτικοποίηση του νερού σε χώρες της Ευρώπης,
με πρωταρχικούς εύκολους στόχους τις πιο αδύναμες σε καθεστώς μνημονίου χώρες όπως η Ελλάδα. Μια ιδιωτικοποίηση που σχεδόν πάντα αποτυχαίνει εις βάρος των καταναλωτών και καταλήγει σε πολύ υψηλές τιμές και κακή ποιότητα υπηρεσιών με όφελος μόνο στα κέρδη πολυεθνικών Ευρωπαικών

Οι σημαντικότερες πολιτικές αλλαγές κρύβονται καμιά φορά στη λεπτομέρεια.

Μυστικά κρυμμένα σε μια οδηγία, προσπαθεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αυτή τη στιγμή να περάσει το σχέδιο του αιώνα. Δεν πρόκειται για τίποτε λιγότερο από την ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης σε όλη την Ευρώπη. Εάν περάσει το σχέδιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το νερό από ένα συλλογικό αγαθό θα μετατραπεί σε αντικείμενο κερδοσκοπίας, με το οποίο μπορούν να κερδηθούν και στη Γερμανία δισεκατομμύρια.

Είναι μια νίκη μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων που πολέμησαν αρκετά χρόνια για αυτή την ιδιωτικοποίηση. Οι συνέπειες για εμάς τους καταναλωτές μπορεί να είναι τεράστιες. Τι πρόκειται να αντιμετωπίσουμε, θα μας το δείξουν τώρα οι Στέφαν Στούχλιγκ Στέφαν Στούχλιγκ και Νίκολας Στάινερ.



Το νερό δεν είναι απλώς υδρογόνο –δύο- οξυγόνο, το νερό είναι ζωή. Η πρόσβαση στο νερό ανακηρύχθηκε από τον ΟΗΕ σε ανθρώπινο δικαίωμα. Στη Γερμανία το νερό ανήκει κυρίως στους δήμους και στις κοινότητες, δηλαδή σε όλους μας. Αυτό ενδέχεται σύντομα να αλλάξει, με δραστικές επιπτώσεις, και στη Γερμανία.

Κατά την επιθυμία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θα ξεκινήσει εδώ στην Πορτογαλία. Οι Βρυξέλλες απαιτούν από τη χώρα να πουλήσει τις υπηρεσίες ύδρευσής της. Εδώ στο Πάσος Ντε Φερέιρα η ιδιωτικοποίηση έχει ήδη ξεκινήσει, ενάντια στη θέληση των πολιτών, όπως μας λένε.

–«Παλιότερα το νερό εδώ πινόταν. Ήταν καλό, φρέσκο νερό. Τώρα όχι πια!»

-«Είμαι 66 χρονών και πάντοτε πινόταν το νερό!»

-«Τώρα πια δεν κάνει να πιούμε το νερό από τη δημόσια βρύση!»

-«Ναι, τώρα το δημόσιο νερό λένε ότι δεν πίνεται πλέον».

Η κοινότητα στο Πάσος Ντε Φερέιρα έκανε κέρδος ακριβώς μία φορά: με την πώληση. Τώρα πρέπει οι πολίτες να ζήσουν με τις συνέπειες. Οι άνθρωποι μας δείχνουν τους λογαριασμούς τους, και πράγματι: τα μηνιαία ποσά είναι τρομακτικά. Τώρα έχουν πολλοί πολίτες πρόβλημα να πληρώσουν τους λογαριασμούς του νερού τους.

-«Οι συνέπειες της ιδιωτικοποίησης εδώ στο Πάσος Ντε Φερέιρα υπήρξαν καταστροφικές. Έχουμε 400% αύξηση των τιμολογίων μέσα σε λίγα χρόνια και κάθε χρόνο άλλη μια αύξηση των τιμών 6%.Αυτό είναι μια καταστροφή».

Οι χώρες σε κρίση όπως η Πορτογαλία και η Ελλάδα χρειάζονται χρήματα. Γι’ αυτό τις πιέζει η τρόικα στις Βρυξέλλες μυστικά να πουλήσουν τις παροχές ύδρευσής τους. Στο παράρτημα των συμβάσεων με την τρόικα που έχει στη διάθεσή του το «Μόνιτορ», βλέπουμε: Στην Ελλάδα είναι να πουληθούν οι δύο μεγάλες εταιρείες ύδρευσής της Αθήνας (ΕΥΔΑΠ) και της Θεσσαλονίκης (ΕΥΑΘ).

Για την Πορτογαλία λέει: Να προωθεί η ιδιωτικοποίηση της εθνικής εταιρείας ύδρευσής Aquas De Portugal. Στην Πορτογαλία διαδηλώνουν εντωμεταξύ όλο και περισσότεροι άνθρωποι ενάντια στην ιδιωτικοποίηση, επειδή φοβούνται τις υψηλές τιμές και την κακή ποιότητα.

Όμως οι χώρες σε κρίση αποτελούν μόνο την αρχή. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ετοιμάζει τώρα το μεγάλο χτύπημα. Η νέα πρόταση οδηγίας για τις παραχωρήσεις εκμετάλλευσης κρύβει επιμελώς την απαίτηση του ανοίγματος της αγοράς στον τομέα της ύδρευσης. Τι σημαίνει αυτό;

Χάιντε Ρύλε, η ειδική των Ευρωπαίων Πρασίνων στον τομέα του νερού μελέτησε με προσοχή την πρόταση. Πιστεύει ότι η Επιτροπή βρίσκεται πολύ κοντά στο στόχο της: Ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης.

«Η οδηγία για παραχωρήσεις εκμετάλλευσης δεν το κάνει ευθέως, δηλ. ανοίγει διάπλατα την πόρτα για ιδιωτικοποίηση, αλλά ανοίγει την πίσω πόρτα. Δηλ. βήμα βήμα δίνει τη δυνατότητα στους ιδιώτες να εισέλθουν στην αγορά, δηλ. ανοίγει την αγορά και την πρόσβαση των ιδιωτών σε αυτή».

Ο κύριος εδώ αρνείται ακόμη και το ότι θέλει την ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης. Ο ισχυρός επίτροπος Μπαρνιέρ λέει ότι η οδηγία του θέλει απλώς να αναδιαρθρώσει την αγορά:

-Όλα θα μείνουν όπως είναι.

-Καλά, τότε γιατί χρειαζόμαστε την οδηγία;

-Επειδή χρειαζόμαστε κανόνες. Κάθε γερμανική κοινότητα θα εξακολουθήσει να μπορεί να αποφασίσει για το νερό της. Τώρα όμως δίνουμε τη δυνατότητα να εμπιστευτούμε και σε έναν ιδιώτη εταίρο το νερό. Τώρα θα ρυθμιστεί και αυτό. Σε όφελος των καταναλωτών.

Άρα πράγματι! Η ιδέα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής: άδειες νερού πρέπει να εκδοθούν σε όλη την Ευρώπη. Τότε όμως θα έχουν οι ιδιωτικές εταιρείες το πλεονέκτημα αφού τις dumping- προσφορές τους δεν μπορεί να τις ανταγωνιστεί καμία κοινοτική επιχείρηση.

Εντωμεταξύ 82% των Γερμανών θέλουν οι δήμοι και οι κοινότητες να οργανώσουν την παροχή ύδρευσης. Εδώ πέρα ήδη σε δήμους και κοινότητες αναστρέφονται ιδιωτικοποιήσεις. Παράδειγμα Βερολίνο: Το 1999 ημι- ιδιωτικοποιήθηκαν οι εταιρείες ύδρευσης. Μετά από μαζικές διαμαρτυρίες, η πόλη ξεκίνησε να επαναγοράζει τμήματα. Μια ακριβή υπόθεση, όμως και μια πρώτη νίκη αυτής της πρωτοβουλίας πολιτών. Ωστόσο, η νέα στρατηγική της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θα μπορούσε να ισοπεδώσει αυτή την ιδέα.

-«Η νέα οδηγία της ΕΕ σημαίνει να τεθούν τα πάντα υπό την πίεση των ιδιωτικοποιήσεων. Η εμπειρία στο Βερολίνο δείχνει ότι ακόμη και μία ημι- ιδιωτικοποίηση, η λεγόμενη «σύμπραξη δημοσίου-ιδιωτικού τομέα», στην πραγματικότητα ωφελεί μόνο τον ιδιώτη εταίρο: αυτοί έχουν τα κέρδη εξασφαλισμένα, κι εμείς πληρώνουμε!»

Για τους ιδιώτες επενδυτές το νερό είναι ένα αγαθό όπως το ρεύμα ή το χρυσάφι. Επειδή το νερό αποτελεί αντικείμενο κερδοσκοπίας, το νερό αποτελεί οικονομικό αγαθό. Οι αναλυτές εκτιμούν την αγορά του νερού στην ΕΕ σε ένα ύψος εκατοντάδων δισεκατομμυρίων. Και εκείνες θέλουν να την κατακτήσουν: Κολοσσιαίοι όμιλοι όπως η Thames Water ή η Veolia, αλλά και γερμανικοί όμιλοι όπως η RWE και η Gelsenwasser μόνο περιμένουν την ιδιωτικοποίηση. Η ιδιωτικοποίηση του νερού σπάνια έχει τα υποσχόμενα αποτελέσματα. Αυτό επιβεβαιώνει μια μελέτη του Πανεπιστημίου της Βαρκελώνης το 2010. Σε αυτήν εμπεριέχονται ενδείξεις ότι μετά την ιδιωτικοποίηση σε αρκετές περιοχές έπεσε η ποιότητα του νερού. Κυρίως όμως δεν γίνεται φθηνότερο.

Παραθέτουμε: «Δεν μπορούμε να πιστοποιήσουμε κανένα αποτέλεσμα ότι η παραγωγή νερού από ιδιώτες είναι οικονομικότερη».

-«Οι υποσχέσεις που συνοδεύουν τις ιδιωτικοποιήσεις της ύδρευσης, καλύτερη εξυπηρέτηση, μειωμένες τιμές, δεν πραγματοποιούνται ποτέ. Απεναντίας: υπάρχει περισσότερο η τάση για αύξηση τιμών και οι υποσχεθείσες επενδύσεις στο δίκτυο ύδρευσης δεν υλοποιούνται ποτέ».

Διότι χρήματα για την ακριβή κατασκευή του δικτύου δεν πάνε παρέα με γρήγορα κέρδη. Παραδείγματα όπως του Λονδίνου ή του Μπορντώ μας δείχνουν αγωγούς που σαπίζουν, βρωμιά που διεισδύει στο πόσιμο νερό, συχνά οι εταιρείες να προσθέτουν μετά χλώριο ή παρόμοιες ουσίες για να διατηρήσουν την υγιεινή.

Γιατί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφασίζει ενάντια στον ευρωπαϊκό πληθυσμό;

Σε ποιες γνωμοδοτήσεις βασίζεται;

Με ποιόν συζητά πίσω από αυτά τα παράθυρα;

Για παράδειγμα με αυτούς: με το Steering Group, μία ομάδα ειδικών που συμβουλεύει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε θέματα πολιτικής των υδάτων. Η λίστα των συμμετοχών είναι εκπληκτική: εκεί βρίσκονται κυρίως αντιπρόσωποι της βιομηχανίας των υδάτων και συναφών βιομηχανιών.

Guirkinger, Bernarg –Suez Environment

Cosin , Carlos – Abengoa Water

Pirzio-Birolli, Corrado- European Landowners’ Organinization

Grohe, Richard- Hansgrohe gmgh

Geuns, Peter –General Electric Water and Process Technologies

Drury, Simon – Climate Change Capital Private Equity Fund

-Michel Barnier: «Αυτή την ομάδα ειδικών δεν την επέλεξα προσωπικά εγώ. Όμως εάν θέλετε να ακούσετε από μένα, ότι η ομάδα μας των ειδικών θα μπορούσε να έχει μια πιο ισορροπημένη σύνθεση, τότε ευχαρίστως να σας δώσω δίκιο».

Κρίστιαν Ούντε, Πρόεδρος του γερμανικού Συμβουλίου Δήμων και Κοινοτήτων: «Είναι στα αλήθεια ατυχές, ότι κάποιοι επίτροποι ανταγωνισμού γνωρίζουν πλέον μόνο τις ανάγκες των συνομιλητών τους των διευθυντικών στελεχών των εταιρειών και όχι τις ανάγκες του πληθυσμού».

Νερό: – Ανθρώπινο δικαίωμα ή Νερό- μια μπίζνα δισεκατομμυρίων;

Οι Βρυξέλλες ήδη έχουν αποφασίσει. Το νερό θα ανήκει στο μέλλον περισσότερο στις εταιρείες παρά σε όλους εμάς.

Αντιγραφή Μέλια.

.

Εικόνα από: taringa.net

Παράπονα Ρόδου