ΠΕΡΙ ΗΘΙΚΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ…

Της Στέλλας Καρατζίκη

Το ad hominem, γνωστο και ως argumentoum ad hominem ουσιαστικα αποτελει
επιχείρημα ενάντια στο άτομο, μια λογική πλάνη η οποία συνίσταται στην
ανταπάντηση σε κάποιο επιχείρημα μέσω της άμεσης προσβολή προς το προσωπο
που το διατύπωσε με την άμεση προσβολή του. Κοινώς αν η φαντασία σου είναι
ελλιπής και η κριτική σου σκέψη ανύπαρκτη , και δεν δύνασαι να σπάσεις το
ξύλο τον συνομιλητή σου ανερυθρίαστα τον κατηγορείς για το χρώμα της
γραβάτας του.
Ένας μικρός πρόλογος για το συμβάν που έλαβε χώρα προ ολίγων ημερών σε
συνοικιακό καφέ όπου ένθερμοι φίλαθλοι άρρενες εκμεταλλεύτηκαν το ελεύθερο
δίωρο εκτός οικίας προκειμένου να εμπλακούν σε μια διασκεδαστικότερη μορφή
μουρμούρας. Είναι ηδη γνωστή η κόντρα του περιφερειακού συμβούλου και
δημοσιογράφου κ.Δημητρη Τσομπανακη με τον Απεμπολημένο, κι αναγκαστικά
ανεξάρτητο σύμβουλο κ. Π. Κουνακη.

Σκηνές απείρου κάλλους, θυμίζοντας τον αείμνηστο Κακογιάννη στις σκηνές των
χαμινιών της Τρούμπας. Θα αναγκαστώ με άμετρη ντροπή δυστυχώς και δίχως την
έγκριση της συνείδησης μου, να μεταφέρω έστω και κεκαλυμμένα τα slang
Γαλλικα που σε στιγμή παροξυσμού, εξαπολύθηκαν από την παραμορφωμένη
δυσοσμία της οπής που στο πρόσωπο του Κ. Κουνακη αποκαλείται στόμα. Και δεν
θα ντραπώ να ομολογήσω και την γυναικεία μου αμηχανία , κι έχοντας την
συμπαράσταση των ομόφυλων μου που από την εποχή των ατασθαλιών της Ευας,
μας κυκλώνουν αδίκως οι ερινύες.
Μεταφέρω αυτολεξεί.
«Κυριε Τσοπανάκη. Επειδή στεναχωρέσατε την μητέρα μου……..
Είστε μ……πανο, και να ξέρετε ότι θα ας γ…..σω.»
Είναι ανώφελο να σταθώ στο σοκ όσων παρευρέθησαν ως μάρτυρες.
Και είναι και μαλλον ασκοπο να αναφερθώ στην αδυναμια απογαλακτισμού του εν
λόγω ακατονόμαστου κυρίου, οσον αφορα στην κοπή του ομφαλιου λώρου του… με
καμια τριανταρια σαραπενταλεπτες συνεδριες εχει σοβαρες προοπτικες να το
λύσει.
Μονο υποθέσεις μπορω να κανω και ας μου επιτραπεί από οργη κυρίως, όταν
βλέπω να διαβάλλεται ενας ανθρωπος που τίποτα στον πρότερο βίο του δεν
δικαιολογεί το παραμικρό μελάνωμα.
Ο παραλογισμος του εν λόγου «κυριου» που προβάλεται ως
μαθηματικός-οικονομολόγος τον φοβιζει τοσο πολύ που κάνει ότι περνά από το
χέρι του να τον κρατά χορτάτο. Στην πραγματικότητα πιθανολογώ πως ο λόγος
που τον οδηγησε σε τόσο δραστικά και επαίσχυντα λεκτικα μέτρα, δεν είναι
μόνο ο φόβος, και η ανασφάλεια του αλλά και η φοβερή έλξη που νιώθει κι ο
ίδιος γι αυτόν τον παραλογισμό.
Παράλογο συναίσθημα, σκοτάδι, βαρβαρότητα…
Ο Ευριπίδης έλεγε για τις μαινάδες. «Στικτων τα ενδυτά νεβρίδων στέφετε
λευκοτρίχων ποτάμων μαλλοις, αμφι δε ναρθηκας υβριστας οσιουσθε» δηλαδή να
είμαστε ελεύθεροι να λεμε ότι θελουμε. Φυσικά καθένας εχει την δυνατότητα
να καταπολεμήσει αυτά τα καταστροφικά πάθη με τους πιο κοινούς και λιγοτερο
αποτελεσματικούς τρόπους… Μα τι υπέροχο είναι να απελευθερώνουμε την κακία
μας μ ένα ξέσπασμα….
Αυτή είναι η αλήθεια των ανθρώπων σαν τον Κ. Κουνακη.
Το μούγκρισμα των ταύρων.
Να αφήσουμε δηλαδή τον αφελή θυμό να μας βασανίσει, να μας καταβροχθίσει,
να μας τσακίσει τα κόκκαλα, και ύστερα να μας βγαλει αλλοιωμένους από τις
στάχτες. Και τελειωμένους βέβαια.
Ενας από τους πιο βασικους και λιγοτερο παραβιαζόμενους κανονες, μπορει να
διατυπωθεί περίπου ετσι. Μιλάει κανείς προϋποθέτοντας ότι λέει την αλήθεια.
Εν προκειμένω κυριε Τσοπανακη ειστε μ……πανο, και θα σας γ….σει ο κ.
Κουνάκης. Προσοχή αυτό δεν σημαίνει πάντοτε ότι όταν μιλάει κανεις λέει
παντα την αλήθεια, αλλά ότι αμφότεροι οι πρωταγωνιστες μιας συζήτησης
θεωρούν ότι όποιος λέει κατι, έχει ή εκδηλώνει την πρόθεση να πει την
αλήθεια. Και το ψεμα λειτουργεί πάνω στην βάση αυτής της αρχής. Μπορεί
κανεις να πει ένα πετυχημενο ψέμα, γιατι ακριβως οι ακροατές του περιμενουν
να πει κατι αληθινο. Μόνο σ ένα παιχνιδι που όλοι αποφασίζουμε να λεμε
ψέματα περιμενουμε να ακουσουμε ψεμα από τον συνομιλητη μας, αλλά πρόκειται
ακριβως για ένα παιχνιδι που καταργει τον βασικο κανονα στην σχέση μας σαν
ομιλουντα οντα.
Λοιπον όχι κ Τσομπανακη. Στην πρώτη λέξη προσβολή που εκτόξευσε στο προσωπο
σας, αναγκαια των ομόφυλων μου, σ αυτές περιλαμβανονται, γυναικες ,
αδερφες, μαμάδες…..
Παμε στο εντυπωσιακοτερο…..
Θελει και να σας……Δεν ειμαι ρατσίστρια, και περι ορέξεως
κολοκυθόπιτα..Ερωτικά να το δουμε ας και το θεωρούμε με αρκετη δοση
χιουμορ, κι ευρεως κολακευτικο, κατά βαθος η αντιληψη για τα ζουμια και τα
ηλικιωμένα κοκόρια, σε καποια υγιή διαστροφη εχει την απαρχη της..ΠΕΡΙ
ΗΘΙΚΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ…
Της Στέλλας Καρατζίκη.
Το ad hominem, γνωστο και ως argumentoum ad hominem ουσιαστικα αποτελει
επιχείρημα ενάντια στο άτομο, μια λογική πλάνη η οποία συνίσταται στην
ανταπάντηση σε κάποιο επιχείρημα μέσω της άμεσης προσβολή προς το προσωπο
που το διατύπωσε με την άμεση προσβολή του. Κοινώς αν η φαντασία σου είναι
ελλιπής και η κριτική σου σκέψη ανύπαρκτη , και δεν δύνασαι να σπάσεις το
ξύλο τον συνομιλητή σου ανερυθρίαστα τον κατηγορείς για το χρώμα της
γραβάτας του.
Ένας μικρός πρόλογος για το συμβάν που έλαβε χώρα προ ολίγων ημερών σε
συνοικιακό καφέ όπου ένθερμοι φίλαθλοι άρρενες εκμεταλλεύτηκαν το ελεύθερο
δίωρο εκτός οικίας προκειμένου να εμπλακούν σε μια διασκεδαστικότερη μορφή
μουρμούρας. Είναι ηδη γνωστή η κόντρα του περιφερειακού συμβούλου και
δημοσιογράφου κ.Δημητρη Τσομπανακη με τον Απεμπολημένο, κι αναγκαστικά
ανεξάρτητο σύμβουλο κ. Π. Κουνακη.

Σκηνές απείρου κάλλους, θυμίζοντας τον αείμνηστο Κακογιάννη στις σκηνές των
χαμινιών της Τρούμπας. Θα αναγκαστώ με άμετρη ντροπή δυστυχώς και δίχως την
έγκριση της συνείδησης μου, να μεταφέρω έστω και κεκαλυμμένα τα slang
Γαλλικα που σε στιγμή παροξυσμού, εξαπολύθηκαν από την παραμορφωμένη
δυσοσμία της οπής που στο πρόσωπο του Κ. Κουνακη αποκαλείται στόμα. Και δεν
θα ντραπώ να ομολογήσω και την γυναικεία μου αμηχανία , κι έχοντας την
συμπαράσταση των ομόφυλων μου που από την εποχή των ατασθαλιών της Ευας,
μας κυκλώνουν αδίκως οι ερινύες.
Μεταφέρω αυτολεξεί.
«Κυριε Τσοπανάκη. Επειδή στεναχωρέσατε την μητέρα μου……..
Είστε μ……πανο, και να ξέρετε ότι θα ας γ…..σω.»
Είναι ανώφελο να σταθώ στο σοκ όσων παρευρέθησαν ως μάρτυρες.
Και είναι και μαλλον ασκοπο να αναφερθώ στην αδυναμια απογαλακτισμού του εν
λόγω ακατονόμαστου κυρίου, οσον αφορα στην κοπή του ομφαλιου λώρου του… με
καμια τριανταρια σαραπενταλεπτες συνεδριες εχει σοβαρες προοπτικες να το
λύσει.
Μονο υποθέσεις μπορω να κανω και ας μου επιτραπεί από οργη κυρίως, όταν
βλέπω να διαβάλλεται ενας ανθρωπος που τίποτα στον πρότερο βίο του δεν
δικαιολογεί το παραμικρό μελάνωμα.
Ο παραλογισμος του εν λόγου «κυριου» που προβάλεται ως
μαθηματικός-οικονομολόγος τον φοβιζει τοσο πολύ που κάνει ότι περνά από το
χέρι του να τον κρατά χορτάτο. Στην πραγματικότητα πιθανολογώ πως ο λόγος
που τον οδηγησε σε τόσο δραστικά και επαίσχυντα λεκτικα μέτρα, δεν είναι
μόνο ο φόβος, και η ανασφάλεια του αλλά και η φοβερή έλξη που νιώθει κι ο
ίδιος γι αυτόν τον παραλογισμό.
Παράλογο συναίσθημα, σκοτάδι, βαρβαρότητα…
Ο Ευριπίδης έλεγε για τις μαινάδες. «Στικτων τα ενδυτά νεβρίδων στέφετε
λευκοτρίχων ποτάμων μαλλοις, αμφι δε ναρθηκας υβριστας οσιουσθε» δηλαδή να
είμαστε ελεύθεροι να λεμε ότι θελουμε. Φυσικά καθένας εχει την δυνατότητα
να καταπολεμήσει αυτά τα καταστροφικά πάθη με τους πιο κοινούς και λιγοτερο
αποτελεσματικούς τρόπους… Μα τι υπέροχο είναι να απελευθερώνουμε την κακία
μας μ ένα ξέσπασμα….
Αυτή είναι η αλήθεια των ανθρώπων σαν τον Κ. Κουνακη.
Το μούγκρισμα των ταύρων.
Να αφήσουμε δηλαδή τον αφελή θυμό να μας βασανίσει, να μας καταβροχθίσει,
να μας τσακίσει τα κόκκαλα, και ύστερα να μας βγαλει αλλοιωμένους από τις
στάχτες. Και τελειωμένους βέβαια.
Ενας από τους πιο βασικους και λιγοτερο παραβιαζόμενους κανονες, μπορει να
διατυπωθεί περίπου ετσι. Μιλάει κανείς προϋποθέτοντας ότι λέει την αλήθεια.
Εν προκειμένω κυριε Τσοπανακη ειστε μ……πανο, και θα σας γ….σει ο κ.
Κουνάκης. Προσοχή αυτό δεν σημαίνει πάντοτε ότι όταν μιλάει κανεις λέει
παντα την αλήθεια, αλλά ότι αμφότεροι οι πρωταγωνιστες μιας συζήτησης
θεωρούν ότι όποιος λέει κατι, έχει ή εκδηλώνει την πρόθεση να πει την
αλήθεια. Και το ψεμα λειτουργεί πάνω στην βάση αυτής της αρχής. Μπορεί
κανεις να πει ένα πετυχημενο ψέμα, γιατι ακριβως οι ακροατές του περιμενουν
να πει κατι αληθινο. Μόνο σ ένα παιχνιδι που όλοι αποφασίζουμε να λεμε
ψέματα περιμενουμε να ακουσουμε ψεμα από τον συνομιλητη μας, αλλά πρόκειται
ακριβως για ένα παιχνιδι που καταργει τον βασικο κανονα στην σχέση μας σαν
ομιλουντα οντα.
Λοιπον όχι κ Τσομπανακη. Στην πρώτη λέξη προσβολή που εκτόξευσε στο προσωπο
σας, αναγκαια των ομόφυλων μου, σ αυτές περιλαμβανονται, γυναικες ,
αδερφες, μαμάδες…..
Παμε στο εντυπωσιακοτερο…..
Θελει και να σας……Δεν ειμαι ρατσίστρια, και περι ορέξεως
κολοκυθόπιτα..Ερωτικά να το δουμε ας και το θεωρούμε με αρκετη δοση
χιουμορ, κι ευρεως κολακευτικο, κατά βαθος η αντιληψη για τα ζουμια και τα
ηλικιωμένα κοκόρια, σε καποια υγιή διαστροφη εχει την απαρχη της..

Με εκτίμηση,
καρατζικη Στελλα