Όχι, δεν υπάρχει «νόμος των φυλακών»

Ο Δημήτρης Πεφάνης μιλά για τον «νόμο των φυλακών» και τον φαύλο κύκλο της αυτοδικίας.


Συμφωνώ με την σκληρή τιμωρία. Συμφωνώ ότι όταν λέμε ισόβια εννοούμε ισόβια. Και συμφωνώ ότι οι δύο δράστες της δολοφονίας στη Ρόδο πρέπει να δικαστούν και εφόσον κριθούν τελεσίδικα ένοχοι να τιμωρηθούν παραδειγματικά.

Δεν συμφωνώ όμως με την αυτοδικία. Δεν συμφωνώ με το δίκαιο των φυλακών. Και δεν θεωρώ ότι πρέπει ο οποιοσδήποτε κρατούμενος, δεσμοφύλακας ή οτιδήποτε άλλο να υποκαθιστά τη δικαιοσύνη, τόσο στην κρίση της όσο και στην επιβολή της τιμωρίας.


Και δίνω ένα τεράστιο μπράβο στον πατέρα της άτυχης κοπέλας που άμεσα καταδίκασε τα όσα έγιναν στις φυλακές. Γιατί έδωσε την καλύτερη απάντηση στο (αμείλικτο) ερώτημα «και αν ήταν το παιδί σου, εσύ τι θα έκανες»;

Αν μπούμε στη διαδικασία της αυτοδικίας, κάθε έννοια απονομής δικαιοσύνης εξανεμίζεται. Με την ίδια λογική, γιατί να μην λυντσάρουμε τους κατηγορούμενους έξω από το δικαστήριο; Γιατί να μην τους λιθοβολήσουμε δημοσίως; Αυτή είναι η επιθυμία μας ως κοινωνία;

Και για να το πάω και ένα βήμα παραπέρα, τι σημαίνει «νόμος των φυλακών»; Και για ποιους ισχύει; Ποιος τον επιβάλλει; Και με πόσα χρήματα ή με πόσο ισχυρές «άκρες» μπορείς να τον αποφύγεις;

Η αλήθεια είναι ότι τα τόσο ειδεχθή εγκλήματα προκαλούν πάθος, οργή, επιθυμία για εκδίκηση. Και πολλοί θα σκέφτηκαν «καλά τους έκαναν». Δεν είναι όμως έτσι. Γιατί με αυτή τη λογική, ξεκινά ένας επικίνδυνος φαύλος κύκλος που δυστυχώς ξέρουμε πού οδηγεί. Σήμερα είναι οι δύο καθ’ ομολογία βιαστές.

Αύριο ίσως ένας διεφθαρμένος πολιτικός. Και μεθαύριο ποιος; Μήπως εμείς οι ίδιοι ή τα παιδιά μας;