Ρόδος: Συγκλονίζουν μαρτυρίες για Ιερέα που από το υστέρημά του βοηθά εκατοντάδες

Καλά Χριστούγεννα σε όλους. Διαβάστε τη συγκλονιστική επιστολή που απέστειλε στο ΕΚΚΛΗΣΙΑ ONLINE ο Εκπαιδευτικός Ιωάννης Λαγουτάρης για τη δράση και το έργο του Αρχιμαδρίτη της Ιεράς Μητροπόλεως Ρόδου, Αθανάσιου Μισσού. Ακλουθεί η επιστολή - Ένας Ιερεύς του Υψίστου, πράος, αφανής, άξιος και υποδειγματικός - «Μα όταν σβήνουν τα φώτα της πόλης, ποιος σου κρατά την χαρά που τελειώνει» λέει ο ποιητής. Οι στοίχοι αυτοί μου ήρθαν αμέσως στο μυαλό. Ως μέλος του εκκλησιάσματος του Ιερού Ναού Αγίου Τρύφωνος Ρόδου, Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως, τα χοϊκά μου μάτια θαμπώθηκαν από την Βυζαντινή Μεγαλοπρέπεια του Ιερουργούντος και Θύοντος τον Αμνό του Θεού, Αρχιμανδρίτου, Αθανασίου Μισσού.




Όλα κατά την προβλεπομένην τάξιν γενόμενα ήταν ικανά γενόμενα για να συναρπάσουν και να μυσταγωγήσουν τους μετόχους της Θείας Χάριτος.

Μετά την απόλυση όμως είδαμε εμπράκτως τον μέλλοντα τίκτεσθαι Θεόν να οδηγεί τον Ιερουργούντα σε πράξεις ουσίας και θυσιαστικής διακονίας.


Επειδή έζησα χρόνια στον Πειραιά και στην Αθήνα πουθενά δεν είδα τέτοια υπερπερίσσευμα Ποιμαντικής Διακονίας, ούτε και σε Ναούς που κείτονται παραπλεύρως Κλινικών με καρκινοπαθείς και άλλους βαρέως πάσχοντας.

Ο πατήρ μετέβη στους χώρους του παραπλησίου ιδρύματος και μετέδωσε τα Άχραντα Μυστήρια στους τροφίμους προσφέροντας στον καθένα λόγον παραμυθητικόν και εκ του υστερήματος του δωράκι λόγω των χρονιάρων ημερών.



Ρώτησα τον προσωπικό αν κανείς τόσα χρόνια ιερέας του συγκεκριμένου ναού ή έστω αυτές τις μέρες έκανε κάτι ανάλογο και η απάντηση ήταν καθηλωτική.

Όχι μόνο η απουσία των φορέων ήταν εμπράκτως ελλιπής έως ανύπαρκτη αλλά και μου εκμυστηρεύτηκαν ότι παρόλα τα πενιχρά αποδεδειγμένα του εισοδήματα προσέφερε καθόλου ευκαταφρόνητες υλικές και πνευματικές δωρεές.



Συγκινητική ήταν η στιγμή την ώρα που ο εν λόγω Αρχιμανδρίτης είδε κάποιους πατριώτες του Συμιακούς τροφίμους.

Η συζήτηση ήταν τόσο θερμή πιστέψτε με συγκινητική και μάλιστα με την γνωστή Συμαϊκή ντοπιολαλιά.


Εκείνοι τον μακάριζαν και τον γέμιζαν ευχές, αλλά εκείνος συνέχιζε το Λειτούργημα του με πλήρη συναίσθηση του υψηλού του υπουργήματος.

Μπήκα στον πειρασμό να απαθανατίσω με το τηλέφωνο μου τις στιγμές γιατί η περίπτωση του μου θύμισε τον Ιερά της Σπιναλόγκα(ς) που τόσο ανάψυξη παρείχε στους τότε ασθενείς με ζήλο, απλότητα και αυταπάρνηση.

Μετά την κατάλυση των Τιμίων Δώρων ο Αρχιμανδρίτης Αθανάσιος Μισσός έδειξε και το ανθρώπινο του πρόσωπο. Άρχισε να αστειεύεται με τους τροφίμους του ιδρύματος, όπως κάνει πάντα με όποιον το γνωρίσει, και να βγάζει φωτογραφίες μαζί τους για να τους κάνει το χατίρι.



Η Κοινωνική Λειτουργός του Ιδρύματος πανέξυπνη, πιστή και άξια γυναίκα, του χάρισε κάτι συμβολικό εκ μέρους του Ιδρύματος, ενώ ο ίδιος παρέδωσε τρόφιμα και υγειονομικό υλικό καθώς αυτά είχαν ανάγκη.

Τέτοια εμπειρία για μένα ήταν μοναδική. Σπάνια συναντάμε σήμερα τέτοιους ιερείς. Άλλος στην θέση του θα έβλεπε τον διορισμό του σαν εξορία, ενώ εκείνος σαν πρόκληση.



Όχι μόνο δεν γογγύζει που είναι τοποθετημένος εκεί, αλλά προσπαθεί για το καλύτερο. Στερεί στον εαυτό του πράγματα για να του περισσέψει κάτι να δώσει και να χαροποιήσει τις ψυχές των ασθενούντων, δυστυχισμένων και φυλακισμένων.

Η περίπτωση του στην Ρόδο ίσως είναι μοναδική.

Όλοι έχουν τις καβάτζες τους, ενώ ο π. Αθανάσιος δεν έχει ούτε ένα μέτρο γη ούτε καν αυτοκίνητο.

Μοιράζομαι το γεγονός αυτό μαζί σας για να εκφράσω τον θαυμασμό και την ανυπόκριτη αγάπη μου στον πατέρα Αθανάσιο Μισσό που τον συνόδευσα αυτές τις μέρες και έμεινα άναυδος.

Είστε όντως παράδειγμα προς μίμηση.

Μακάρι ο αμπελώνας του Κυρίου και Θεού μας να είχε και άλλους τέτοιους άξιους εργάτες.

Χρόνια σας Πολλά και ο Χριστός να σας σκεπάζει.

Μην πτοείσθαι από τον φθόνο των κρατούντων τα ηνία.

Ιωάννης Λαγουτάρης, Συν/χος Εκπαιδευτικός

ekklisiaonline.gr