Γιατί το σύμπλεγμα των νησίδων της Μεγίστης είναι η μισή Ελλάδα

Ελάχιστοι θυμούνται πως το τουρκικό σχέδιο σε ενδεχόμενο πολέμου, στην κρίση των Ιμίων το 1996, μεταξύ της χώρας μας και της Τουρκίας, περιελάμβανε ως πρώτη κίνηση την εισβολή των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, στο σύμπλεγμα των νησιών της Μεγίστης.



Γράφει ο Θεμιστοκλής Κατσαούνης*

Επίσης αυτές οι νησίδες και ιδιαίτερα το Καστελόριζο στο ανατολικότερο άκρο της χώρας μας, με ελάχιστους κατοίκους, αποτελούν τόπο προσέλευσης υψηλόβαθμων αξιωματούχων. Σχεδόν πάντα ο εκάστοτε Έλληνας πρωθυπουργός το επισκέπτεται, μία φορά τουλάχιστον κατά την διάρκεια της θητείας του, για να τονίσει πως αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του ελληνικού εδάφους. Η Τουρκία από την άλλη πλευρά καθημερινά παραβιάζει τον εθνικό εναέριο χώρο της χώρας μας με υπερπτήσεις μαχητικών αεροσκαφών πάνω από το Καστελόριζο, το Αιγαίο και τις όμορες νησίδες, αμφισβητώντας με κάθε τρόπο την ελληνική κυριαρχία επί αυτού του εδάφους. Τι είναι όμως αυτό που κάνει αυτό το σύμπλεγμα των νησίδων τόσο σημαντικό και για τις δύο χώρες;

Η Τουρκία είναι μία χώρα που βόρεια, δυτικά και νότια, βρέχεται από θάλασσες. Βόρεια βρίσκεται η Μαύρη θάλασσα, μία περίκλειστη θάλασσα και δυτικά βρέχεται από το Αιγαίο. Σε περίπτωση μάλιστα που η Ελλάδα αυξήσει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια, το Αιγαίο θα γίνει μία ελληνική θάλασσα, όπως εύλογα υποστηρίζει η Τουρκία. Κάτι που ενώ μπορούμε να κάνουμε, καθώς αυτή η απόφασή θα είναι σύννομη με το δίκαιο της θάλασσας, αποφεύγουμε, καθώς θα δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στην γείτονα χώρα.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο το σύμπλεγμα των νησίδων της Μεγίστης με την ΑΟΖ που αυτά δημιουργούν, σε ένωση με την ΑΟΖ της Κύπρου, μετατρέπει την Τουρκία από μία χώρα με μεγάλη ακτογραμμή, σε μία μεσόγεια χώρα• στερώντας ζωτικό χώρο προς ανάπτυξη σε εκατομμύρια πολίτες που κατοικούν στα παράλια της. Το γεγονός αυτό δεν μπορεί να αγνοηθεί από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, καθιστώντας την απειλή προσφυγής της Ελλάδας σε αυτό, επικίνδυνη ακροβασία για τα εθνικά μας συμφέροντα.

Σε περίπτωση απώλειας του συμπλέγματος των νησίδων της Μεγίστης, η Ελλάδα θα πάψει να ενώνεται με την Κύπρο με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Επίσης η Αίγυπτος, το Ισραήλ και ο Λίβανος που έχουν συνάψει δεσμούς συμμαχίας με τα ελληνικά κράτη, αναβαθμίζοντας τον ρόλο της Ελλάδας και της Κύπρου σε σημαντικούς κόμβους στην ανατολική Μεσόγειο για την ενέργεια και την σταθερότητα, θα πάψουν να έχουν ΑΟΖ που θα εφάπτονται, με αποτέλεσμα τη λήξη των σημαντικών συμμαχιών με τα παραπάνω κράτη. Εν κατακλείδι αν απολέσουμε το σύμπλεγμα των νησίδων της Μεγίστης θα δώσουμε την δυνατότητα στην τουρκική οικονομία για περαιτέρω ανάπτυξη σε πλήθος τομέων, όπως το εμπόριο, την ναυτιλία και την ενέργεια δίνοντας την χαριστική βολή στην γεωπολιτική ισχύ της Ελλάδος και της Κύπρου στα Βαλκάνια και στην ανατολική Μεσόγειο.

*Ο Θεμιστοκλής Κατσαούνης Απόφοιτος ΕΑΠ τμήματος Ευρωπαϊκού Πολιτισμού – Συγγραφέας, Μεταπτυχιακός φοιτητής ΕΑΠ τμήματος Δημιουργικής Γραφής