Λιποθύμησε από πείνα 9χρονο κοριτσάκι στη Ρόδο: Τι λέει γι’ αυτό ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνηση;

Άνεργη ξενοδοχοϋπάλληλος, μητέρα, περίμενε στην ουρά στη Ρόδο με την 9χρονη κόρη της για να πάρει λίγο ψωμί να ξεγελάσει την πείνα του παιδιού.

Η αναμονή, η ζέστη και κυρίως η πείνα, έφεραν δυσφορία και τελικά λιποθυμία στο κοριτσάκι.


Όταν άκουσα την είδηση θύμωσα. Εξοργίστηκα. Λιποθυμίες από πείνα στην κατοχή. Μετά στα μνημόνια (πάλι κατοχή). Τώρα τα ίδια.

Όχι, δεν συνηθίζεται η πείνα. Όχι, δεν δέχομαι να εξοικειωθώ με τέτοια θέματα. Όχι, δεν είναι ακόμη μια είδηση η λιποθυμία ενός 9χρονου παιδιού από πείνα, όσο κι αν θέλουν να το δουν έτσι κάποιοι.

Δεν θέλω να δεχτώ ότι ζω σε μια τριτοκοσμική χώρα για επιλογές που έκαναν όσοι δήθεν ενδιαφέρονται για τον λαό.

Γι αυτό και δεν δέχομαι όσα λένε για ρυθμούς ανάπτυξης. Να «βράσω» τους αριθμούς.

Άραγε, τι θα έλεγε ο πρωθυπουργός αν τον ρωτούσε κάποιος δημοσιογράφος;

Απάντησε ήδη. Η κυβέρνηση έκανε τη δουλειά της με τον κορωναϊό. Τώρα τον λόγο έχουν οι επιχειρηματίες.

Δηλαδή η μπάλα στην εξέδρα. Ευθύνονται οι άλλοι. Για όλα φταίει κάποιος άλλος.

Υπάρχει και το… εργαλείο που λέγεται «ΣΥΝεργασία». Αυτό που μειώνει ώρες, μισθούς, δώρα.

Και ο ρόλος της κυβέρνησης; Η εκάστοτε κυβέρνηση έχει υποχρέωση να δημιουργεί συνθήκες για νέες θέσεις εργασίας. Διότι η εργασία είναι δικαίωμα, όχι ρουσφέτι.

Όταν ένα παιδί λιποθυμά από πείνα, δεν έχει κανένας το δικαίωμα να μιλάει για ανάπτυξη.

Η διαχείριση που γίνεται θα δείξει ότι η οικονομική κατάσταση, σύντομα θα είναι χειρότερη και από την εποχή των μνημονίων.

Ο ήλιος της Σαντορίνης δεν φώτισε τη Ρόδο. Τα επικοινωνιακά κόλπα δεν γεμίζουν στομάχια.

Πράξεις, πράξεις, πράξεις. Αυτό είναι το τρίπτυχο. Έχει να πει κάτι ο πρωθυπουργός γι αυτό στο 9χρονο κοριτσάκι;

ΥΓ. Στον πόλεμο, ο επικεφαλής είναι μπροστά. Ας πάρει ο επικεφαλής 500 ευρώ για να περάσει τον μήνα του και μετά ας μιλήσει. Και τότε να πει στη μάνα της 9χρονης πως η κυβέρνησή του θα βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο της.