Πώς ένας λογιστάκος έγινε CEO στη Ryanair και βγάζει μεροκάματο ένα δεκαχίλιαρο

Εστειλε  με το έτσι θέλω στη Ρόδο ένα τσάρτερ φίσκα στους τουρίστες για να σπάσει τον "τσαμπουκά" του υπουργού

Όταν η ιρλανδική Ryanair δήλωσε ορθά κοφτά ότι θα κάνει απολύσεις, το σωματείο των εργαζομένων αντιπρότεινε να κόψει κάτι από το μισθό του ο γενικός διευθυντής της και εκείνος είπε "ΟΚ, θα κόψω τα μισά". Αν το κάνει, θα χάνει 1,5 εκατ. το χρόνο ή 4.000 την ημέρα -και θα του μένει ως ημερομίσθιο κουτσουρεμένο ένα πεντοχίλιαρο. Γιατί τώρα βγάζει 3,1 εκατ. το χρόνο.

O Μάικλ Ο' Λίρι, ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, ήταν παιδί ενός όχι ιδιαίτερα πλούσιου ανθρώπου, αλλά σχετικά ευπόρου Ιρλανδού, συνεταίρου σε μονάδα υφαντουργίας. Σπούδασε οικονομικά και διοίκηση επιχειρήσεων στην πατρίδα του. Και στην ιρλανδική εταιρεία που "σπάει τα ταμεία", μπήκε ως απλός λογιστής να κρατάει τα τεφτέρια.


Συγκεκριμένα, ο Ο' Λίρι λίγο μετά την αποφοίτησή του, έτυχε το 1985 να γνωρίσει τον μετέπειτα ιδρυτή της Ryanair, τον 50άρη τότε Tony Ryan, που ακόμα υπενοικίαζε με την ώρα αεροσκάφη για συγκεκριμένες πτήσεις και κάθε άλλο παρά μεγιστάνας ήταν. O 25χρονος λογιστής ειδικευόταν στα φορολογικά, αλλά έστηνε παράλληλα και περίπτερα. Τυχοδιώκτες και "δαιμόνιοι" αμφότεροι, ταριάξανε. Λίγα χρόνια αργότερα ο Mr Raynair προσλαμβάνει τον Ο' Λίρι ως λογιστή.

Μάικλ Ο' Λίρι

Όμως ο λογιστής έχει ιδέες και ο Ryan τις θέλει. Γρήγορα ο Ο' Λίρι γίνεται επικεφαλής του λογιστηρίου και μετά μπαίνει στο Διοικητικό Συμβούλιο της εταιρείας. Σήμερα πλέον είναι ο γενικός κουμανταδόρος της (CEO). Το 2007 ο Ryan πέθανε από παγκρεατικό καρκίνο, αλλά ο Ο' Λίρι έμεινε και αύξησε και το εισόδημά του.
Βρίζει τους πάντες

Θεωρείται ένας από τους πιο κακότροπους μάνατζερς, βρίζει πολιτικούς και επιδημιολόγους, και απειλεί να μηνύσεις κράτη λόγω την περιορισμών της καραντίνας. «Αυτό με τις 14 μέρες είναι μια σαχλαμάρα που δεν μπορεί να εφαρμοστεί», λέει. Έχει εκφραστεί απαξιωτικά για πολλούς πολιτικούς, στο νέο πλαίσιο της ελευθερότατης αγοράς, όπου οι πρωθυπουργοί που εκπροσωπούν 10 ή 100 εκατομμύρια λαό, αντιμετωπίζονται σαν υπάλληλοι.


Βιώσαμε κι εμείς πώς αντιμετώπισε ο CEO της γερμανικής TUI (γίγαντας τουριστικών πρακτορείων) την ελληνική κυβέρνηση που "τολμά" να ζητάει τουρίστες όταν δεν καταργεί την καραντίνα. Έστειλε με το έτσι θέλω στη Ρόδο ένα τσάρτερ φίσκα στους τουρίστες για να σπάσει τον "τσαμπουκά" του υπουργού, "χρυσώνοντας" το χάπι ότι αυτό συνιστά διαφήμιση για την Ελλάδα.

Ο Γερμανός Ο' Λίρι θέλησε και πέτυχε στην πράξη να σπάσει τον "τσαμπουκά" ενός ολόκληρου λαού που επειδή ο μισός ζει από τον τουρισμό, πρέπει κατά τη γνώμη του να γίνει Ουχάν και Λομβαρδία. Αυτός μετά θα μεταφέρει αλλού τα τουριστικά πακέτα και τις πτήσεις του. Όπως έχει αποδείξει η πείρα, κανείς CEO δεν πάει χαμένος σ' αυτόν τον κόσμο. Όσο για την Ryanair που κλαίγεται, την τελευταία πενταετία είχε κάθε χρόνο κέρδη 1,5 δισ. ευρώ. Θα μπορούσε κανείς να πει, «ας έβαζε και κάτι στην άκρη για τις δύσκολες χρονιές»...