Η απογοήτευση ομογενών τουριστών στην Ρόδο

Αναγνώστης: Ο εγγονός μου με 4 άλλα παιδιά ήρθαν από το εξωτερικό στην Ρόδο για τρεις μέρες. Παρ’ολες τις συμβουλές να προσέχουν το ένα και το άλλο ήταν και η σουμβουλη να προσέξουν να μην τους καταχραστούν βλέποντας τους αρσενικούς εικοσάρηδες, χαζά Αμερικανακια και τέτοια.
Δεν άργησαν να μας στείλουν μηνύματα για την πρώτη απόπειρα. Ο εγγονός μου, χαρούμενος που έφερε τους φίλους του στην Ρόδο πήγαν για μεσημεριανό στου Αυγουστινου να δοκιμάσουν όλοι τον γύρο σε πίτα.
Συγνώμη τους λένε αλλά δεν μπορείτε να πάρετε γύρο σε πίτα, πρέπει να πάρετε πιάτο με γύρο. Ο εγγονός μου που καθε καλοκαίρι τρώει τουλάχιστον 2 την ημέρα τους είπε ότι τους έχει ξαναφάει, και ότι το διπλανό τραπέζι τρώει το ίδιο, αλλά τελικά επειδή τα παιδιά δεν ηθελαν να γίνει φασαρία παρήγγειλαν 2 πιάτα. Βέβαια αυτό δεν ήταν αρκετό και μια κοπέλα που εργάζεται εκεί και άκουσε την περιπέτεια ήρθε κοντά τους και τους είπε ότι εκείνη μπορεί να πάρει την παραγγελία που θέλουν.
Τελικά αυτή ήταν η πρώτη επαφή με Ρόδο και η όχι και τόσο ωραία εντύπωση.
Την άλλη μέρα πήγαν Λίνδο με το λεωφορείο της πόλεως αλλά μετά από μερικές ώρες άρχισε να βρέχει και αντί να περιμένουν το λεωφορείο 2 ώρες να τους φέρει πίσω πήραν ταξί. Όταν έφθασαν πήγαν να πληρώσουν με κάρτα και ο ταξιτζής δεν επερνε κάρτα. Ο εγγονός μου αναγκάστηκε και βγήκε και να ζητήσει από ένα γνωστό γείτονα να του δώσει 75 ευρώ να πληρώσει τον ταξιτζή. Στον γείτονα έδωσαν τα λεφτά αργότερα όταν πήγαν σε ΑΤΜ.
Εγώ έχω την εντυπωσι ότι τα ταξί είναι αναγκασμένα να παίρνουν κάρτες.
Πάει και αυτό.
Μετά το Σάββατο βράδυ, και μιλάω για χθες το βράδυ απεφασισαν να ξαναπάνε στον Αυγουστίνο για γύρο αφού την προηγούμενη η κοπέλα τους τον προσέφερε.
Παρήγγειλαν, έφαγαν και όταν πήγαν να πληρώσουν τους χρέωσαν 7 ευρώ τον ένα αντί 4 ευρώ. Ρώτησαν τα τραπέζια δίπλα που έτρωγαν τον ίδιο γύρω και τους είπαν 4. Ο εγγονός μου άρχισε να λέει τα ευγενικά του και ο τραπεζοκομος εκεί άρχισε να φωνάζει, τελικά πλήρωσαν 7 ευρώ τον γύρο σε πίτα.
Όσες συμβουλές και να τους έδινα και πάλι κάποιος θα τους γελούσε και θα τους ξεγελούσε. Τι κρίμα, να προετοιμάζεις ένα νέο παιδί να μην τον κλέψουν στην ίδια την πατρίδα της γιαγιάς και του παππού. Μετά θέλουμε τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας να την αγαπούν την Ελλάδα, να αγαπούν την Ρόδο.
Αλλά διαβάζω κάθε μέρα το τι αντιμετωπίζει η κοινωνία και διερωτώμαι πώς καταντήσαμε έτσι. Μας άλλαξε ο τουρισμός ή εμείς αλλάξαμε και μια μέρα θα τον χάσουμε και τον τουρισμό μαζί με την ψυχή μας για λεφτά.