Οι περιπέτειες ενός ξενοδόχου με τον αιγιαλό | “Αθάνατο” ελληνικό Δημόσιο

Λάβαμε και δημοσιεύουμε αυτολεξί, επιστολή από τον γνωστό ξενοδόχο, με επιτυχημένη επιχειρηματική δράση πολλών δεκαετιών, Χρήστο Κάκαρη, ο οποίος εξιστορεί όσα βίωσε και βιώνει από τις -γνωστές για την …αποτελεσματικότητα- δημόσιες υπηρεσίες σε θέμα που αφορά στον αιγιαλό.


Ελπίζουμε ότι ο Κυριάκος Πιερρακάκης, θα δει το θέμα που αφορά πάρα πολλά ελληνικά ξενοδοχεία ανά την επικράτεια.
Γιατί εξ όσων γνωρίζω θέλουμε Τουρισμό.
Ή όχι;



Η επιστολή

Η επιστολή έχει ως ακολούθως:

“Επικοινωνούμε μαζί σας ως τελευταία προσπάθεια επίλυσης ενός σοβαρότατου ζητήματος, ελπίζοντας ότι εάν λάβει σοβαρή και έγκυρη δημοσιότητα μπορεί να υπάρξει εξέλιξη στο ζήτημα: Η επιστολή αυτή αφορά τις συνεχείς αντιξοότητες που αντιμετωπίζουμε – ως παραθαλάσσια ξενοδοχειακή μονάδα – με τις διάφορες Υπηρεσίες του Ελληνικού Δημοσίου και κυρίως την Αρχαιολογία (Εφορεία Αρχαιοτήτων Ανατολικής Αττικής) που απειλούν τη λειτουργία της επιχείρησής μας και την επιβίωσή της. Ενώ το ξενοδοχείο μας (που λειτουργεί εδώ και 54 έτη με όλες τις νόμιμες άδειες) ανεγέρθηκε με Προεδρικό Διάταγμα κατόπιν γνωμοδότησης του Συμβουλίου της Επικρατείας και έγκρισης του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, τα προσκόμματα που δημιουργεί η αρχαιολογική υπηρεσία και οι λοιποί δημόσιοι φορείς καθιστούν απαγορευτική τη λειτουργία μας.



Τον Σεπτέμβριο του 2024, η Κτηματική Υπηρεσία Αθηνών-Ανατολικής Αττικής προέβη σε αιφνιδιαστικό έλεγχο των εγκαταστάσεών μας, σφράγισε το χώρο που είχαμε τοποθετήσει ομπρέλες και ξαπλώστρες, διέταξε την απομάκρυνσή τους και μας επέβαλε πρόστιμο 47.628 €, παρά το γεγονός ότι είχαμε υποβάλει προ μηνών αίτηση για χορήγηση άδειας χρήσης αιγιαλού και ουδέποτε λάβαμε οποιαδήποτε θετική ή αρνητική απάντηση από την Κτηματική Υπηρεσία, η οποία ανέμενε τη σύμφωνη γνώμη της Εφορείας Αρχαιοτήτων (που άγνωστο αν χορηγήθηκε ποτέ) και ενώ το ξενοδοχείο μας και ο προς παραχώρηση χώρος βρίσκονταν εκτός των Ζωνών Α’ και Β΄ του αρχαιολογικού χώρου. Αυτό δεν μας ζημίωσε ανεπανόρθωτα μόνο για την υπολειπόμενη τουριστική περίοδο (ως τα τέλη Οκτωβρίου 2024), αλλά και για μία ολόκληρη πενταετία, λόγω της παράνομης και αντισυνταγματικής οριζόντιας σχετικής πρόβλεψης- διοικητικής κύρωσης του Ν. 5092/2024 (άρθρο 19), αδιακρίτως του λόγου μη εφοδιασμού με άδεια. Εξυπακούεται ότι η από μέρους μας παροχή επαρκούς αριθμού ποσότητας ξαπλωστρών και ομπρελών στους πελάτες μας δεν είναι μόνο σύμφυτη με τη λειτουργία μας ως παραθαλάσσιου ξενοδοχείου, αλλά συνιστά και ουσιώδη συμβατική μας δέσμευση προς τους tour operators του εξωτερικού & εσωτερικού που ελέγχουν ολόκληρη την αγορά.

Το υπουργείο Οικονομικών δεν επιθυμεί να αρθεί η πενταετής «τιμωρία» ώστε να υποβάλουμε νέο αίτημα και να καταβάλουμε το ετήσιο αντίτιμο/ ενοίκιο που μας αναλογεί – πώς άραγε είναι αυτό το μέτρο υπέρ του δημοσίου συμφέροντος; Πώς θα μπορέσουμε και εμείς (μαζί με τόσες άλλες επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν το αντίστοιχο θέμα) να προσφέρουμε στους πελάτες μας υπηρεσίες και σκίαση; Το Υπουργείο Πολιτισμού είναι εκκωφαντικά απόν και όλες οι επιστολές των φορέων του τουρισμού για το θέμα αυτό δεν έχουν λάβει την παραμικρή ανταπόκριση από τον τέως Υπουργό Οικονομικών κο. Κωστή Χατζηδάκη.

Θα επιθυμούσαμε να φέρετε το θέμα στη δημοσιότητα με την ελπίδα ότι το Υπουργείο Οικονομικών να επανεξετάσει και αναθεωρήσει τον άδικο αυτό νόμο και να τον τροποποιήσει ώστε και να έχουμε την δυνατότητα να ξανα-ϋποβάλλουμε αίτηση, και να θεσμοθετήσει ότι οι δημόσιες υπηρεσίες θα πρέπει να απαντούν στις αιτήσεις μας σε σύντομο χρονικό διάστημα ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε την απρόσκοπτη λειτουργία μας.

Θέλουμε ως χώρα τουρισμό και έσοδα από τις τουριστικές επιχειρήσεις ή απλά την τιμωρία τους (λόγω μη απάντησης από τις αρμόδιες δημόσιες υπηρεσίες) για την επικοινωνιακή μόνο διαχείριση του κινήματος της πετσέτας”;

Ακούει κάποιος;

Κωνσταντίνος Στ. Δεριζιώτης