Σε εκδήλωση Πολιτιστικού Συλλόγου Γυναικών στη Ρόδο για τον καρκίνο του μαστού μίλησε η Σεμίνα Διγενή

Σε εκδήλωση του Πολιτιστικού Συλλόγου Γυναικών Ιαλυσσού, στο ξενοδοχείο Αcandia της Ρόδου, για την πρόληψη και την αντιμετώπιση του καρκίνου του μαστού, μίλησε η Σεμίνα Διγενή, βουλευτής του ΚΚΕ, δημοσιογράφος, και συγγραφέας.

Στην ομιλία της μεταξύ άλλων σημείωσε:

«Ο καρκίνος του μαστού είναι η πιο συχνή μορφή καρκίνου στις γυναίκες. Αντιπροσωπεύει περίπου το 1/3 όλων των γυναικείων καρκίνων. Στην Ελλάδα, κάθε χρόνο, γύρω στις 5.000 γυναίκες διαγιγνώσκονται με καρκίνο του μαστού.

Δεν είμαστε εδώ για να φορέσουμε απλώς μια ροζ κορδέλα, να βγάλουμε φωτογραφία και να φύγουμε. Είμαστε εδώ για να μιλήσουμε καθαρά:

Γιατί, την ίδια ώρα που ανάβουν οι ροζ προβολείς: χιλιάδες γυναίκες περιμένουν μήνες για να κλείσουν ραντεβού για μαστογραφία στο δημόσιο τομέα, η πλειοψηφία των γυναικών εξαναγκάζονται να πηγαίνουν στα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα, πληρώνοντας επιπλέον ποσά από αυτά που ήδη έχουν πληρώσει με τις ασφαλιστικές εισφορές και τη βαριά φορολογία, ενώ πολλές καθυστερούν ή ακυρώνουν την εξέταση, γιατί "δε βγαίνουν" οικονομικά.

Οι τεράστιες επιπτώσεις της κρατικής υποχρηματοδότησης και των δραματικών ελλείψεων προσωπικού στις δημόσιες μονάδες υγείας, γίνονται ακόμα πιο φανερές στις περιπτώσεις των γυναικών που διαγιγνώσκονται με καρκίνο του μαστού. Βρίσκονται αντιμέτωπες με τις λίστες αναμονής για χειρουργείο, χημειοθεραπεία, ακτινοθεραπεία.

Βρισκόμαστε εδώ, στη Ρόδο, σε ένα νησί με μεγάλη τουριστική "ανάπτυξη", όμως: Πόσα δημόσια ιατρεία μαστού υπάρχουν; Πόσους μαστογράφους διαθέτει το δημόσιο; Πόσες φορές οι γυναίκες του νησιού αναγκάζονται σε “εσωτερική μετανάστευση”, να μπουν σε καράβι ή αεροπλάνο για να κάνουν μια εξέταση;

Αυτό αποδεικνύει ότι η ανάπτυξη που ζούμε, δεν είναι για εμάς. Είναι για τα κέρδη των επιχειρηματικών κολοσσών του Τουρισμού, των εφοπλιστών και άλλων. Και εδώ στη Ρόδο, δίπλα στα τρελά κέρδη των μεγαλοξενοδόχων, υπάρχουν οι εργαζόμενες των ατέλειωτων ωρών την ημέρα, χωρίς ρεπό, με αποδοχές ''μπουρμπουάρ'' που δυσκολεύονται ή είναι απαγορευτικό να προγραμματίσουν τον προληπτικό της έλεγχο. Βλέπετε ότι τα sms του υπουργείου Υγείας για τα ''δωρεάν'' προγράμματα των προληπτικών ελέγχων δεν έχουν υπολογίσει τους όρους ζωής και δουλειάς των εργαζόμενων γυναικών, τις ελλείψεις σε υποδομές υγείας και υγειονομικό προσωπικό. Δηλαδή το κράτος αντί να παίρνει όλα τα μέτρα, και να διασφαλίζει τον προληπτικό έλεγχο για τον καρκίνο του μαστού, τους άλλους γυναικολογικούς καρκίνους και γενικότερα τους αναγκαίους προληπτικούς ελέγχους, περιορίζεται κυρίως στην “προτροπή” και στην ατομική ευθύνη της καθεμιάς να βρει τη λύση.
Τι σημαίνει πραγματική πρόληψη, πέρα από τις φιγούρες;

Με βάση τα σύγχρονα επιστημονικά, τεχνολογικά επιτεύγματα, όταν η νόσος εντοπίζεται έγκαιρα, στο αρχικό στάδιο, όταν εξασφαλίζεται έγκαιρη, ολοκληρωμένη θεραπεία, τότε η αντιμετώπιση είναι αποτελεσματική σε ποσοστά που φτάνουν πάνω από 95%.

Συνεπώς, σύγχρονη ανάγκη των γυναικών είναι: Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν ιατρεία μαστού πλήρως εξοπλισμένα και στελεχωμένα με το αναγκαίο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, που θα καλύπτουν τις ανάγκες για πρόληψη, έγκαιρη διάγνωση, θεραπεία και αποκατάσταση της υγείας (...).

Είναι χαρακτηριστικό ότι τα προγράμματα αυτά για τον καρκίνο του μαστού, αφορούν μέχρι σήμερα, μόνο γυναίκες 45–74 ετών. Προσέξτε όμως, αυτή η ηλικιακή αναφορά στηρίζεται σε ποσοστά συχνότητας του καρκίνου του μαστού και όχι στην καταγεγραμμένη ηλικία εμφάνισης του καρκίνου που είναι μικρότερη. Μπορεί αυτά τα ποσοστά να είναι χρήσιμα για τις επιστημονικές μελέτες, αλλά π.χ. τι θα πουν σε μια γυναίκα που τη βρήκε ο καρκίνος στα 38, στα 40 και ο προληπτικός έλεγχος ξεκινάει στα 45; Ότι είσαι “άτυχη” που βρέθηκες εκτός ηλικιακών “πρωτοκόλλων”; Εμείς λέμε ότι ο προληπτικός έλεγχος πρέπει να γίνεται έγκαιρα και με στόχο σε ΚΑΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ να μη ξεφεύγει η έγκαιρη και πρώιμη διάγνωση και αντιμετώπιση. (...)

Δεύτερον, είμαστε αντιμέτωπες με ένα εμπορευματοποιημένο και υποχρηματοδοτούμενο, υποστελεχωμένο δημόσιο σύστημα Υγείας, χωρίς τον αναγκαίο εξοπλισμό με αποτέλεσμα και αυτά τα ευκαιριακά προληπτικά προγράμματα να μένουν κενό γράμμα, μακριά από τις ανάγκες πρόληψης της υγείας των γυναικών.

Στη χώρα λειτουργούν 323 μαστογράφοι. Μόνο το 16% από αυτούς βρίσκεται σε δημόσιες δομές. Το υπόλοιπο 84% είναι στον ιδιωτικό τομέα. Σε 14 Περιφέρειες από τις 74 Περιφέρειες της χώρας δεν υπάρχει ούτε ένας μαστογράφος σε δημόσια δομή. Σε 4 Περιφέρειες δεν υπάρχει κανένας μαστογράφος, ούτε δημόσιος ούτε ιδιωτικός. Για παράδειγμα, στο ''Θριάσιο'' δεν υπάρχει ψηφιακός μαστογράφος, παρότι λειτουργεί από το 2002 ιατρείο καρκίνου μαστού.

Μόνο μέσα σε έναν χρόνο, 60% των παραπεμπτικών για μαστογραφία έμειναν ανεκτέλεστα, είτε γιατί δε βρέθηκε διαθέσιμο ραντεβού, είτε γιατί δεν υπήρχαν δημόσιες δωρεάν δομές.

Ενώ, σύγχρονες, εξελιγμένες διαγνωστικές εξετάσεις, όπως η τομοσύνθεση, υπάρχουν μόνο σε 3 δημόσιες δομές. Έτσι, οι γυναίκες που λόγω του ιστορικού τους, χρειάζονται συχνές και εξειδικευμένες εξετάσεις (πχ. τομοσύνθεση, υπέρηχο 3D κλπ) είναι υποχρεωμένες να τις χρυσοπληρώσουν στους ομίλους της Υγείας (...)

Τρίτον, το ζήτημα της υποχρηματοδότησης, της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της Υγείας, έχει αντανάκλαση και στην περίπτωση της θεραπείας από τον καρκίνο του μαστού. (...). Οι έρευνες το αποδεικνύουν: Γυναίκες που απευθύνονται σε δημόσια νοσοκομεία φτάνουν συχνά με μεγαλύτερο όγκο, σε πιο προχωρημένο στάδιο – γιατί περίμεναν μήνες για ραντεβού, γιατί δεν είχαν λεφτά να πάνε σε ιδιώτη, γιατί δεν είχαν ενημέρωση (...).

Αντί γι όλα αυτά που δικαιούμαστε, το κράτος αφήνει εμάς τις γυναίκες έρμαια της πολιτικής της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της Υγείας. Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία (OECD 2025), η θνησιμότητα από τη συγκεκριμένη μορφή καρκίνου που θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί με την εξασφάλιση έγκαιρης και κατάλληλης θεραπείας εμφανίζεται στην Ελλάδα αυξημένη αντί να σημειώσει πτώση στη διάρκεια της δεκαετίας 2011-2021.

Αυτή η πραγματικότητα δεν είναι φυσικό φαινόμενο. Έχει ονοματεπώνυμο: είναι η πολιτική που θεωρεί την Υγεία "κόστος" για το κράτος και χρυσωρυχείο για τους επιχειρηματικούς ομίλους (...).

Εμείς λέμε καθαρά: Η πρόληψη του καρκίνου του μαστού δεν είναι υπόθεση της "ατομικής ευθύνης". Είναι υποχρέωση του κράτους.

Η ενημέρωση είναι απαραίτητη, αλλά δεν αρκεί, όταν: δεν υπάρχουν δημόσιες δομές, δεν υπάρχει μόνιμο προσωπικό, δεν υπάρχει σύγχρονος εξοπλισμός, δεν υπάρχουν δωρεάν θεραπείες και αποκατάσταση.

Σήμερα, η τεχνολογία και η επιστήμη μπορούν να εξασφαλίσουν: Αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας, πλήρως στελεχωμένες και εξοπλισμένες δημόσιες δομές πρόληψης, δημόσια ιατρεία μαστού σε κάθε Κέντρο Υγείας και νοσοκομείο, δωρεάν προσυμπτωματικό έλεγχο με βάση την ηλικία και τους παράγοντες κινδύνου, ολοκληρωμένη θεραπεία και αποκατάσταση (...).
Το ΚΚΕ δεν μένει στην καταγγελία

Στηρίζουμε τις διεκδικήσεις των σωματείων των υγειονομικών και των άλλων εργατικών σωματείων, της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας.

Διεκδικούμε:

1. Γενναία κρατική χρηματοδότηση για την Υγεία, με αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες.

Όχι άλλα δισεκατομμύρια σε εξοπλισμούς του ΝΑΤΟ, όταν δεν υπάρχουν μαστογράφοι στα νοσοκομεία. Εμείς, ιδιαίτερα οι γυναίκες, πρέπει να απορρίψουμε τη συστηματική προσπάθεια που γίνεται για να αποκτήσουμε ''κουλτούρα φερέτρων με τη σημαία επάνω'', όπως είπε ο Υπουργός Δένδιας. Γιατί μέσα στα φέρετρα θα είναι τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας, οι σύζυγοί μας, που τους έστειλαν στο σφαγείο του πολέμου προκειμένου να λύσουν τις διαφορές τους οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, που και οι αντίστοιχοι στην Ελλάδα διεκδικούν μερίδιο από τη λεία.

2. Δημόσιο και δωρεάν δίκτυο Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, με επίκεντρο το Κέντρο Υγείας, το οποίο θα έχει πλήρη καταγραφή του πληθυσμού ευθύνης του, μεταξύ των οποίων και το γυναικείο πληθυσμό, που με βάση τις ιδιαίτερες ανάγκες θα διαμορφώνει και θα υλοποιεί τα προγράμματα πρόληψης.

Πλήρη στελέχωση με μόνιμο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Ειδικότητες κρίσιμες για τις γυναίκες: μαστολόγος, γυναικολόγος, ακτινολόγος, ψυχολόγος, κοινωνικός λειτουργός.

3. Αποκλειστικά δημόσια ιατρεία μαστού σε κάθε Κέντρο Υγείας και νοσοκομείο. Πλήρως εξοπλισμένα, με ψηφιακούς μαστογράφους, υπερήχους, εργαστήρια, για πρόληψη, έγκαιρη διάγνωση, θεραπεία, αποκατάσταση.

4. Συστηματικά προγράμματα προσυμπτωματικού ελέγχου, με ευθύνη του κράτους, χωρίς ''κόφτες'' ηλικίας, χωρίς ημερομηνία λήξης, χωρίς εξαιρέσεις ανάλογα με το ποιος έχει πληρώσει τι.

5. Ενίσχυση των δημόσιων νοσοκομείων. Μόνιμο προσωπικό, σύγχρονος εξοπλισμός, ανάπτυξη και στελέχωση χειρουργείων, μονάδων χημειοθεραπείας, ακτινοθεραπείας, βραχυθεραπείας.

6. Δωρεάν αποκατάσταση για όλες τις γυναίκες που υποβάλλονται σε μαστεκτομή ή άλλες επεμβάσεις, χωρίς συμμετοχή, χωρίς ταλαιπωρία με επιτροπές και εγκρίσεις.

7. Καμία εμπλοκή ΜΚΟ και ιδιωτικών ομίλων στην πρόληψη και θεραπεία.

Η ζωή μας δεν είναι πεδίο εταιρικής ''κοινωνικής ευθύνης'' ούτε διαφήμισης.

8. Κατάργηση κάθε πληρωμής στην πρόληψη, στη θεραπεία, στην αποκατάσταση.

Η Υγεία δεν είναι εμπόρευμα – είναι κοινωνικό δικαίωμα

Θέλω να κλείσω με τρεις σκέψεις: Καμιά γυναίκα να μην μένει μόνη της μπροστά στον φόβο της εξέτασης, της διάγνωσης, της θεραπείας. Να μιλάμε, να στηρίζουμε, να οργανωνόμαστε. Ο φόβος και ο στρουθοκαμηλισμός – όπως λένε και οι γιατροί – είναι εχθρός της υγείας μας.

Καμιά γυναίκα να μην πιστέψει ότι “δεν έχουμε δύναμη”. Είδαμε, βλέπουμε, πόσα κερδήθηκαν όπου ο λαός πάλεψε οργανωμένα: Σε νοσοκομεία, σε Κέντρα Υγείας, σε δήμους. Ό,τι υπάρχει, χτίστηκε με αγώνα – όχι με χορηγίες.

Καμιά γυναίκα να μην χωρίζει την προσωπική της υπόθεση από την πολιτική. Δεν θα αφήσουμε την Υγεία, τη ζωή μας στα χέρια όσων υπολογίζουν μόνο το "κόστος-όφελος". Για όλα αυτά συνεχίζουμε πιο αποφασιστικά. Για δημόσια και δωρεάν Υγεία, για πραγματική πρόληψη, για θεραπεία και αποκατάσταση για όλες. Για έναν κόσμο όπου η επιστήμη, ο πλούτος, η τεχνολογία θα υπηρετούν τις ανάγκες μας και όχι τα κέρδη των λίγων. Διεκδικούμε ζωή – ολόκληρη, δημιουργική, με υγεία και αξιοπρέπεια».